Μανούλα μου

Δημιουργός: Ροδολφος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γεννιεσαι γυναίκα.
Μεγαλώνεις με κανόνες, μην κάνεις μην ρανεις, πρόσεχε αυτό, το άλλο, μην ακουστεις, μην κουνηθείς μην επιλέγεις,μην έχεις απαιτήσεις και όνειρα, κοίτα να είσαι συγκαταβατική, μην εμπιστεύεσαι κανέναν, να έχεις μια καλή εικόνα προς τα έξω, μην την χαλάσεις έως να πεθάνεις, αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Τώρα είσαι 18.
Σιγά σιγά, αφού έχεις γίνει δούλα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, τώρα που έχεις μάθει πώς να μεγαλώνεις παιδιά βάση των αδελφών σου, τώρα που ξέρεις πως να πλένεις, να μαγειρεύεις, να καθαρίζεις και έχεις τελειώσει ένα σχολείο με σχετικά καλούς βαθμούς, καιρός να ολοκληρωθείς σαν άνθρωπος!
Καιρός να βρούμε έναν εργατικό και άξιο άντρα να σε πάρει.
Αλλά να έχει και λεφτα.
Να είναι από καλή οικογένεια.
Να δείχνει πως έχει πιο πολλά από ότι έχει.
Να έχει θάρρος, να είναι γενναίος, άξιος και ώριμος (εννοώ αυταρχικός, επιθετικός, οξύθυμος και αλαζόνας)
Να σε παντρέψουμε.
Να κάνεις παιδιά.
Να κάνεις έναν γιό!
Έναν πανέμορφο και υγιή γιό!
Να κάνεις υπερήφανο το σόι!
Και αν βγεί κόρη...
Ας είναι.
Θα κάνεις άλλο.
Ωστόσο.
Θα την μεγαλώσεις όπως μεγάλωσες εσύ.
Αλλά όχι με τα λάθη που κάναμε με εσένα.
Να την κάνεις καλύτερη.
Θα γεννηθεί.
Θα την έχεις κολλημένη πάνω σου.
Μονίμως.
Δεν θα πηγαίνει πουθενά.
Θα την έχεις πάντα υπό τον έλεγχο σου.
Δεν θα αφήσεις να σου ξεφύγει τίποτα.
Το παραμικρό.
Πρέπει να ζήσει τα ίδια.
Αλλιώς θα είναι άδικο για εσένα.
Και επί την ευκαιρία, θα είναι ωραία διέξοδος.
Άλλωστε μια κόρη, θα πρέπει να μην τραβάει την προσοχή.
Πρέπει να μάθει να υπομένει και τα εν οίκο... Δεν βγαίνουν προς τα έξω.
Ξέσπασε λοιπόν.
Βγαλτα όλα.
Ένα ένα.
Μην ξεχάσεις τίποτα.
Ούτε ένα από τα δάκρυα σου, ούτε ένα από τα προβλήματα σου και την συμπεριφορά που δέχεσαι από τον σύζυγό σου, μην ξεχάσεις ποτέ τι δεν έζησες και το που είσαι.
Είναι η απόδειξη σου ότι απέτυχες.
Μπορούσες να κάνεις γιό.
Μα κατάφερες και έμεινες με κόρη.
Καντην να το μετανιώσει, να καταλάβει την θέση της καί νά μην το ξεχάσει ούτε η ίδια ποτέ.
Να το πάρει μαζί της.
Σαν προίκα.
Χτύπα την.
Φώναξε της.
Τιμώρησε την.
Και ας μην φταίει.
Ας μην έφταιξε ποτέ σε τίποτα.
Το σημαντικό είναι να ξέρει που ανήκει.
Ανήκει σε εσένα.
Όσο θα μεγαλώνει, θα είναι ολοένα και πιο δύσκολο να την κρύψεις.
Θα είναι πιο δύσκολο να κρατήσεις το παιχνίδι σου.
Για αυτό κάνε ότι μπορείς.
Ρίξε ευθύνες, καντην να φοβάται το οτιδήποτε, οποιονδήποτε, να μην ξέρει πως είναι οι άλλες οικογένειες, χειραγωγησε την και κάνε της πλύση εγκεφάλου.
Δεν θα καταλάβει ποτέ τι συμβαίνει αν το κάνεις σωστά.
Μην δίνεις σημασία στα σημάδια.
Είναι μια χαρά.
Είναι απλά κακομαθημένη.
Δεν έχει τίποτα.
Εσύ είσαι το θύμα, όχι εκείνη.
Εκείνη τα βρήκε όλα εύκολα στην ζωή.
Καμία σχέση με αυτά που πέρασες.
Ελα μωρέ, μια απογοήτευση είναι.
Μην της λες μπράβο, μην της δίνεις αξία.
Θα πάρει αέρα. Δεν της αξίζει!
Εσύ την λατρεύεις και εκείνη δεν στο αναγνωρίζει.
Εσύ θέλεις το καλό της και εκείνη παραπονιέται.
Όσο περνάει ο καιρός βλέπεις την μαριονέτα σου να χαλάει.
Βλέπεις πως τα σχοινιά όλο κόβονται.
Δεν πειράζει. Θα βάλουμε άλλα.
Τώρα στα δικά της 18, βλέπεις πως κόβονται κομμάτι της.
Περίεργο.
Θα έπρεπε να παραμείνει κολλημένη.
Μα καλά;
Πόσο λάθος να έχει πάει η ανατροφή της;
{Τι εννοείς σπουδές;
Τι εννοείς δουλειά;
Ποιος σου λέει αυτές τις τρέλες;
Αυτές οι τσουλιτσες που κάνετε παρέα;
Αυτες σε επειραιαζουν;}
Κάτι πρέπει να κάνεις.
Την χάνεις.
Πρέπει να έχεις κάτι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2023