Στα νεανικά μας σύρματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν τ` όνειρο μας
στα πέτρινα τα χρόνια,
να ` χουμε όνομα
όπως όλοι οι άλλοι
ένα δικό μας όνομα.
Κι` αρχίσαμε τον αγώνα
από της μάνας μας το κόρφο
από το πρώτο μας βύζαγμα.

Στο χώμα και τη λάσπη
με δίχως δικό παπούτσι
μεγαλώναμε,
κάτω απ` τις μυγδαλιές
πάνω στη μουριά
σύριζα στις αγκινάρες,
στο λιθαράκι της αυλής!!!
αρχαίο από χρόνια,
στη πέτρα, στις ξερολιθιές
αμολυτά σαν τα κατσίκια
τα γίδια που είχαμε
μείς προίκα.

Και περνούσαν οι μέρες
περνούσαν οι χρόνοι
δίχως λουστρινάκια με μπαρετάκι
μ` ένα τσίτι δανεικό,
τα έρμα! της Μαρίας
που την έψαχναν στις ρούγες,
μάνα, μάνα.
Δεν είχαμε πατέρα από πάντα
δεν είχαμε και μάνα,
στα χωράφια του καθένα
έπλενε κάτι θεόρατα πανιά
στη μικρή βρύση του χωριού
μ` όνειρο,
όλα να μάθουμε γράμματα,
πόσο τ` αγάπαγε η μάνα τα γράμματα.

Και ένα, ένα σκορπίσαμε
στις μεγάλες πολιτείες,
στα εργοστάσια μες στην άγουρη νιότη.
Επαρχία Καλαμάτας
εργατάκι Καλαμάτας,
θύμα για δράκους,
λύκους, λύκους!!
με αίμα στο στόμα
από την άγουρη σάρκα.
Κι` έμειναν τα γράμματα!!
επιθυμία κι` όνειρο
νοσταλγία και κόμπος
αγκάθια και βάτα
κι` όλα των ανθρώπων τα ραπίσματα.
Στα νεανικά μας σύρματα.

26-9-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2023