Παρον

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

Δεν μ’ ενδιαφέρει πόσο δρόμο θα διανύσω, αρκεί τ’ αχνάρια μου, στη διαδρομή ν’ αφήσω,

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΑΡΟΝ (Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2023)

Πέταξα πάνω απ’ των ονείρων τη βροχή,
γυμνός κι ανήμπορος, με τα φτερά σπασμένα,
άστρο δεν είχα για να μ’ οδηγήσει εκεί,
μα δυο φανάρια απ’ τον καιρό κι αυτά σβησμένα …

Ήταν το ένα από τα δυο, το «παρελθόν»,
τ’ άλλο, το «μέλλον», ποιο απ’ τα δυο ; ν’ ακολουθήσω !
τυφλά πορεύτηκα, μ’ ελπίδα, στο «παρόν»,
προτού χαθεί, σ’ αυτό τουλάχιστον να ζήσω …

Δεν μ’ ενδιαφέρει πόσο δρόμο θα διανύσω,
αρκεί τ’ αχνάρια μου, στη διαδρομή ν’ αφήσω,
μ’ όλα, όσα αγάπησα απ’ τα λάθη, που θυμάμαι
και με διδάξανε, ο εαυτός μου να ‘μαι …

Ούρλιαξα πιο πολύ απ’ τον πόνο της πληγής,
για ν’ ακουστεί πέρα απ’ τα σύνορα η φωνή μου,
δίψασα κι ήπια δυο σταγόνες της βροχής
κι αμέσως βρήκα τη χαμένη δύναμη μου …

Σκάβοντας ώρες και φορές στο «παρελθόν»,
αποδυνάμωσα τον πόνο, που ‘χα νιώσει,
ζώντας στο έπακρο, με πείσμα στο «παρόν»,
εικόνες να ‘χω, αν το «μέλλον» δεν μου δώσει …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2023