αρνούμαι να ανδρωθώ

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόγευμα στο ιερό της Αρτεμης Ορθίας
συλλέγω θραύσματα από θαύματα.
Ένας ξεχασμένος θρόνος
-απ' τη σειρά των επισήμων-
ίσα που στέκεται στα πόδια του
μπρος το βωμό των διαμαστιγώσεων.

εγκλωβισμένο το αμφιθέατρο στους κύκλους του
όλο γυρνά τριγύρω απ’ την αρένα
-από τη στέρηση αίματος-
αναπολώντας τους έφηβους που ιδρωμένοι πέρασαν
απ’ τη δοκιμασία της πορείας του χρόνου
που βγήκαν νικητές ή και που ηττήθηκαν

Αναστηλώνω τους κίονες της σιωπής
το πρόπυλο του λίθινου , χτιστού ναού της καρτερίας
μια θύρα φτιάχνω από χαλκό και την ανοίγω
κι εισβάλλω λάθρα στο σηκό, κι έπειτα στο άδυτο
της λυγοδέσμιας το ξόανο να ασπαστώ
να της ζητήσω χάρη για την ατολμία μου
κι έλεος για την έλειψη αντοχής μου.

"δρεπάνι χάλκινο δεν θα σου αφιερώσω φέτος θεά
δε θα σκαλίσω τα αρχικά μου σε άσπρο μάρμαρο
τα παιδικά παιχνίδια μου δεν στα χαρίζω
ούτε φέτος
τι αδυνατώ , τι αρνούμαι να ανδρωθώ" …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2006