Μοιρασιά

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ´ ένα κήπο με τριανταφυλλιές αν χωρίζαμε
θέλω να μαζέψεις όλα τα τριαντάφυλλα
όλα τα ροδοπέταλα που έχουν πέσει στη γη
το άρωμα τους, τη βελουδένια τους υφή.
Σ’ εμένα άφησε όλα τ´ αγκάθια κατάκαρδα να με τρυπούν
φτιάξε μου ένα αγκάθινο, δοξαστικό στεφάνι
και φόρεσε το μου κατάσαρκα.

Αν τις αναμνήσεις μοιράζαμε στα δυο
κράτησε τη πρώτη φορά που συναντηθήκαμε στην Cartagena
όταν σου άνοιξα την πόρτα να περάσεις
αυτόν τον τυπικό χαιρετισμό που ανταλλάξαμε
προάγγελο μιας σχέσης γεμάτη πάθος και θύελλα.
Τη μαγεία από τις ολόιδιες φωτογραφίες που βγάλαμε
αν και δεν είχαμε ακόμα βρεθεί
τις μυρωδιές των μπαχαρικών από το κοινό σημείο εκκίνησης των παππούδων μας.
Κύκλωσε με κόκκινο μελάνι στο ημερολόγιο
εκείνη τη Μαγιάτικη Παρασκευή που συναντηθήκαμε στο Buenos Aires
σε ένα κήπο κρυφό, έναν κήπο σκοτεινό
τις γεύσεις από τα βότανα που σε τάισα στα σκοτεινά
το τελευταίο το πήρες από το στόμα μου
αποπλανημένη μου έδωσες το πρώτο φιλί.

Άσε σε μένα την πίκρα του χωρισμού
Τη θύμηση του αδέσποτου σκυλιού στο El Calafate που τάϊσες
Κράτα την απεραντοσύνη των δύο ωκεανών
που συναντιούνται στο τέλος του κόσμου
και τους οριοθετεί ένας φάρος που τόσα έχει δει
άφησε πάνω μου τη μοναξιά των γλάρων
που ψάχνουν στεριά κι ένα απάνεμο ξαπόσταμα.

Οι πνοές μας χάσανε το ρυθμό τους
χορεύοντας ένα αργεντίνικο ταγκό
οι γλώσσες μας τα σώματα μας τις ακολούθησαν σ´ έναν πρωτόγονο ρυθμό
τα έχεις ξεχάσει όλα αυτά προ πολλού
κι εγώ τόσα χρόνια μετά ακόμα τα θυμάμαι

Τόσο μα τόσο άδικη μοιρασιά…
Όμως πες μου τι είναι δίκαιο στον έρωτα;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2024