βροχή κι ατσάλι

Δημιουργός: l;)ena, lena

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

βρόχη κι ατσάλι
σμιγούν κρυφά
σιωπή μεγάλη
τα φρένα τρυπά

και γλυστραέι το τιμόνι
στα χέρι α μου φτερά
και ακούω ένα μπαλόνι
το κενό να διάπερνα


πιο ψηλά
πιο ψηλά
κι η καρδιά πισώ κοιτά

να αντέξει
να πληγώνει

και ο θόρυβος βαρύς
στη μέση του πουθενά
περασαν όλα τα μπορείς
μ εσένα αγκαλιά

κι ανάσα κομμένη στα δύο
ο βοριάς
κι εγώ πιο χαμένη
να ακούω
λένα πονάς

κι οι σειρήνες σφυρίζουν
άνθρωπος είναι εδώ
και τα μάτια γεμίζουν γυαλιά κι ουρανό
κι ένα χέρι με πάιρνει
τρυφερά μου μιλα

με κοιτάει στα μάτια
μου λεει όλα θα πάνε καλά

και πάνω στο φορείο
να βλέπω την καρδιά σου
να λεει δεν είναι αστείο
αν φύγω ετσι απλά

θυμάμαι κι άλλα ΄χερια
που σκίζαν τη φωτιά
κρατάγανε μαχαίρια
και λέγανε κάντε γρηγορα

και εκεί αναμεσα στο χρόνο
του θυμάμαι του ξεχνάω
εγώ σου γραφα στιχάκια
πόσο σ αγαπάω


πόσο σα γαπάω
να ξερές μιρκρή μου
είσαι η ζωή μου
η ελπίδα η μεγάλη
είσαι εσύ το γέλιο
κι όλα μου τα θέλω
κάνω το σταυρό μου
που σαι στο πλευρό μου


εσύ μωρό μου
εσύ μωρό μου

μονάχα εσύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2006