Αλίμονο 223

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλίμονο στις γυναίκες που τρέχουν
πανικόβλητες με μικρά παιδιά στην αγκαλιά
και σπιτικό να σωθούν δεν έχουν.

Αλίμονο στους άμοιρους κατατρεγμένους,
στα θύματα του πολέμου και της φτώχειας.

Στους επιβάτες των φουσκωτών σκαφών
που δε φτάνουν ποτέ στον αβέβαιο προορισμό τους.

Αλίμονο στο μόχθο του φτωχού λαού
που βλέπει τα γυάλινα κάστρα των ολίγων
να πληθαίνουν και τελειωμό να μην έχουν.

Αλίμονο σ' αυτούς που νιώθουν μόνοι
ευρισκόμενοι ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων.\

Αλίμονο στους νέους που ξεπουλιούνται
για την ικανοποίηση των παθών τους.

Αλίμονο σ' αυτούς που σωπαίνουν
βλέποντας την ανθρώπινη εκμετάλλευση
και τον πόνο, ενώ έχουν πολλά να πουν.

Αλίμονο στο άρρωστο παιδί που γνωρίζει
ότι δεν θα ζήσει να γιορτάσει τα επόμενα γενέθλιά του. 

Αλίμονο σ' αυτούς που αναλώνουν το χρόνο τους
μπροστά σε γυάλινες οθόνες
όντας παθητικοί συνεργοί
στην αθλιότητα που τους περιβάλλει.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη μόνο από μία πατρίδα,
αλίμονο στους απάτριδες.

Ένα τρένο που λέγεται ζωή μας μεταφέρει
σε μια διαδρομή από αφετηρία που δεν ορίζουμε.
Αλίμονο σε αυτούς, που αποβιβάζονται αυτοβούλως,
από το τρένο που κινείται, πρίν τον τελικό προορισμό.

Νιώθω πολύ ανίσχυρος να διορθώσω αυτές τις αδικίες.
Η αβέβαιη ανάσα της αγάπης και οι λέξεις που βάζω στη σειρά
γράφοντας με αίσθημα ψυχής δεν αλλάζουν δυστυχώς τον κόσμο.

Μόνο το ανώτερο συναίσθημα της αγάπης,όταν διεισδύσει
στις καρδιές των ανθρώπων μπορεί να τον αλλάξει.

Θεσσαλονίκη 12 Φεβρουαρίου 2024

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2024