Παραλήρημα

Δημιουργός: ioakim

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την μέρα διαδέχεται η νύχτα
Στον θρόνο των ακίνητων ωρών που
Ξάγρυπνες μετρούν τον χώρο
Στο διπλό κρεβάτι
Διαισθάνομαι άνιση κατανομή βάρους
Μα είναι πια πολύ αργά
Γυρίζει σαν κρυφή καταπακτή
Με καταπίνει
Τρόμος
Αλλά η προσγείωση ομαλή
Μια αγκαλιά πούπουλο με χωνεύει
Είσαι εκεί
Για άλλη μια φορά να μ’ αγαπάς
Γυναίκα τώρα, όχι παιδί
Με όνειρα ζωής
Χωρίς συμβάσεις
Απελευθερώνομαι
Γελώ
Είμαι αέρας, ήλιος, θάλασσα, ουρανός
Σε αγκαλιάζω
Ελεύθερος σε ότι θα φέρει η ζωή
Όχι άλλα πρέπει
Τα δάση τελούν το μυστήριο της ένωσης μας
Φορώντας τζιν κι ένα μπλουζάκι
I loved you in any way
(Άκου, δεν μπορεί το νυφικό να είναι το όνειρο σου)
Θεέ μου πόση παγωνιά
Φέρνει ετούτος ο χειμώνας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2006