μοναχικός αγώνας

Δημιουργός: χρήστος

δεν ξέρω πάλι τι έγραψα... καλή σας μέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγώνας διαρκής του χρόνου ο αγώνας
το τέθριππο μου ακίνητο στην ιππάφεσιν
και γύρωθέ μου οι κύκλοι του ιπποδρόμου
να λαχανιάζουν ξέπνοοι.
Με ποιον συναγωνίζομαι;
Ποιο έπαθλο, ποιος κότινος σοφίας
θα στεφανώσει την κοπή του νήματος;
και ποιος στο τέρμα αλείπτης θα βοηθήσει
στην των μυών χαλάρωση;

Πάλη σκληρή εκείνη με τον χρόνο
Μεσ’ στην κονίστρα μοναχά εγώ κι εγώ
κι οι δυο ξυπόλυτοι, γυμνοί σε στρώμα άσπρης άμμου
και γύρω οι θεατές να επευφημούνε στις κερκίδες.
ποιος θα βρεθεί αδέκαστος κριτής
ν ’ αποφανθεί για των λαβών τη νομιμότητα
στα αλειμμένα λάδι σώματα που αχνίζουν;
ποιος από τους δυο το χέρι θα σηκώσει
την ήττα να παραδεχτεί ;

δόλιχος. Δρόμος αντοχής
το στάδιο γεμάτο από ιαχές επιδοκιμασίας.
κι εγώ στο εφαλτήριο σε στάση αναμονής
με τον εαυτό μου , ισάξιο συναθλητή στο πλάι
που στρέφει τον αυχένα του δόλια γελώντας
το ηθικό μου θέλοντας να κάμψει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2006