Αλεξικέραυνο

Δημιουργός: Nocturna_, Ελένη..(έτσι μου' παν ..)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απουσίας παρουσία, λογχίζει τα πλευρά μου,
να δει αν θα τρέξει αίμα ή νερό..
Πάντα καρτερεί...
Υπομονετικά...
πότε τα χέρια μου
θα σηκωθούν ψηλά, να σου φωνάξουν ΄΄ Έλα!..΄΄
Μα σαν τρυπάει τη σάρκινη επιφάνεια,
στέκουν οι οπές γυμνές,
δίχως ρυάκι να κυλάει..
¨Ενα ΄΄ Τίποτα΄΄ βρωντοφωνάζει απ΄ τα έγκατα μου..
Με συλλαβές του πιο δυνατού αλφάβητου..
Εκείνου, της σιωπής μου..
Σαν ωστικό κύμα να διαλύσει,
της ρίζες της, που άπλωσε στον ίσκιο μου..
Τρεφόταν με το κόκκινο..δροσιζόταν με το διάφανο..
Το Δικό μου..
Εκεί να μείνει να σαπίσει...με το πέτρινο της βλέμμα...
Απ΄τα σπλάχνα μου ξανά, δεν κοινωνάει..
Όχι..
Δεν άδειασα...δε με διαφεντεύει το κενό...
Είπα πια, στα χέρια μου, να πάψουν να φωνάζουν...
Έστειλα το αίμα, όλο στην καρδιά...
Στέρηση, μου παραπονέθηκε...
Έστειλα το νερό, όλο στα μάτια...
Οι καταιγίδες τους, θα ουρλιάζουν ΄΄ Έλα!..΄΄

Τα απομεινάρια της..θα ξεπλυθούν στη δίνη μου...
Την αιχμηρή της λόγχη.. θα τη στολίσω στο μπαλκόνι..
Αλεξικέραυνο, της μοναξιάς που μου΄μαθες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2006