Ζωή

Δημιουργός: ~Oνειροπαρμένη~

Φεύγω,φεύγω και παίρνω την καρδιά μου κι ένα τραγούδι συντροφιά μου...Φεύγω, φεύγω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ώρα ήταν περασμένη, άρχιζε να ξημερώνει..
Χρυσαφένιες οι ακτίνες του ήλιου έσμιγαν με το σκοτάδι του ορίζοντα..
Μα εγώ ακόμα έψαχνα…
Μέσα σε πέτρες, σε χαλάσματα, σε σκοτεινά και υγρά υπόγεια..
Σε ναυάγια θαμμένα στο βυθό μου…
Έψαχνα κάτι που το’ χα χάσει εδώ και καιρό
Ένα πολύτιμο και σπάνιο διαμάντι..
Ανύποπτα το βρήκα
Μέσα σ’ ένα σάπιο καΐκι, που ταξίδευε μοναχό του,
έρμαιο των ανέμων και των κυμάτων…
Ήταν ένα χοντρό βιβλίο…
Βρόμικο και σκονισμένο..
Προσπάθησα να το καθαρίσω λίγο, να δω τον τίτλο του.
«Ζωή», έλεγε…
Περίεργη το άνοιξα.
Και τότε είδα γραμμένες τις σελίδες 17 χρόνων…
Είδα τις εικόνες, τα όνειρα, τον πόνο, τη φρίκη…
Τρόμαξα, μια κραυγή όλο απόγνωση βγήκε απ’ τα ξερά μου χείλη
Βιάστηκα ν’ αφήσω αυτό το ηλίθιο βιβλίο που μου θύμιζε το ματωμένο παρελθόν
Μα τότε πρόσεξα τις υπόλοιπες σελίδες, που ήτανε λευκές..
Μια πένα, και μια συμβουλή…
[B]Να γράψω ΕΓΩ, όπως θέλω, τις υπόλοιπες σελίδες της ζωής μου.
Ν’ αφήσω πίσω το παρελθόν.
Μα μερικές φορές, όσο οδυνηρό κι αν είναι, ίσως να χρειαστεί να γυρίσω πίσω τις σελίδες, ίσως αυτό να με βοηθήσει στο παρόν. [/B]Έτσι κι εγώ τα παίρνω και ξεκινώ…
Ξεκινώ να γράφω την πρώτη λευκή σελίδα.
Το τώρα.
Είμαι χαρούμενη, ενθουσιασμένη που βρήκα τη «Ζωή»..
Μα ακόμα τόσες αμφιβολίες και αγωνίες με κυκλώνουν..
Κι αν τη χάσω πάλι;
Κι αν φύγει μόνη της;
Το αγάπησα πολύ αυτό το βιβλίο..
Θέλω να ζητήσω απ’ τη «Ζωή» να γίνουμε φίλες, κολλητές…
Μα, αν αρνηθεί…;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2006