Το Ενδιάμεσο

Δημιουργός: Avalon, william Smith

...Πάντα θα προσπαθώ να σου μιλώ αλλιώς, ακόμα κι όταν όλα θα έχουν ειπωθεί......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Τσαλακώθηκα ,[/I]

γέμισα διπλώσεις και ζάρες
σαν πεταμένο ρούχο
γέμισα αναδιπλώσεις
ρουφώντας τις στιγμές
παρακολουθώντας τις εμμονές

[I]Ψάχνοντας ...
τα δικά μου απαρέμφατα
εξηγώντας τα ακατόρθωτα[/I]

υπερβατικά σχήματα ζωγραφίζω
πάνω στους άνεμους
και περπατώ πάνω στη θάλασσα
πραγματοποιώντας το δικό μου θαύμα
επουλώνοντας το δικό σου τραύμα
με πρόχειρες επιδέσεις και αντιθέσεις

[I]Χρόνια τώρα λέω να μην ξαναπαίξω αυτό το παιχνίδι
της παρόρμησης
να συγκρατιέμαι , να μην επιτίθεμαι στα λίγα
να μη δίνω γεύση στα άνοστα[/I]

[B]Κι όμως χρόνια τώρα αναρωτιέμαι
τι έχει μεγαλύτερη αξία
η ειλικρίνεια του ψέματος;
ή μήπως η ευκρίνεια της αλήθειας

[I][/B]Το κόστος είναι μεγάλο στη δεύτερη περίπτωση[/I]

Κι όμως με ένα περίεργο τρόπο και όχι επίτηδες
επιλέγω πάντα το δεύτερο δρόμο
με αποτέλεσμα , αυτή η κακή μου συνήθεια
να με αφήνει πίσω από φίλους από αγάπες
και να με γεμίζει αυταπάτες...

[I]Πάντα λέω θα ξεφύγω
πάντα λέω να μη φύγω
πάντα λέω είμαι εδώ
και προσπαθώ να ξεκινήσω....[/I]

[B]Για ήλιους είπα να μιλήσω σήμερα, όχι για σκοτάδια
Γι’ αυτά που μείνανε και όχι για εκείνα που πέρασαν[/B]

Για το καινούργιο Φθινόπωρο,
ψάχνω ακόμη μια συγκεκριμένη λέξη
φωτεινό, σκοτεινό ή ανώδυνο

Ονόμασε το , βάφτισε τον Οκτώβρη
Δως του μια πένα να ταξιδέψει
λίγο ήλιο για να ζεσταθεί
λίγο νερό να ξεδιψάσει
και δυο μάτια για να δει...

Δως του ένα κύκλο να στρογγυλέψει τον ουρανό του
τραγούδησε του ένα τραγούδι
το έχει ανάγκη όσο κι εσύ...

[I]Ναι αυτό το τραγούδι William
της εποχής και της απαραίτητης τρέλας
όχι της λησμονιάς
όχι της αναλαμπής
ένα τραγούδι αληθινό
της αιτίας και του αυθορμητισμού
της παιδικής αθωότητας...[/I]

Κάπως έτσι πάνε τα λόγια του :

[U]Ήλιοι του Οκτώβρη[/U]

[I]Ήλιοι του Ιούνη
Λάμψεις που δε φτάνονται
Δένονται αγάπες
Και δυο μάτια χάνονται
Έρχονται ημέρες
Που κάτι άλλο γίνεται
Ήλιοι του Αυγούστου
Και τ’ όνειρο αμύνεται

Φτάνει εκείνη η στιγμή
Σαν φονικό , σαν εμπλοκή
Που δεν τη περιμένεις
Και ψάχνεις λύσεις της σιωπής
Κάτι ανώδυνο να βρεις
Που δε θα σε τρελαίνει
Φτάνει εκείνη η στιγμή
Σαν φονικό , σαν εμπλοκή
Που δεν τη περιμένεις
Νέο εαυτό αναζητείς
Για λίγο ν’ απογειωθείς
Και δε θα καταστρέφεις…

Ήλιοι του Σεπτέμβρη
Φτάνεις ότι φτάνεται
Μπερδεύονται οι ρόλοι
Κι ότι κινείται χάνεται

Κι έρχονται οι νύχτες
Που το μυαλό κουράζεται
Ήλιοι του Οκτώβρη
Κι η σκέψη σου διχάζεται…[/I]


- [B][I]Υ. Γ : “To τραγούδι της Ελευθερίας να σε οδηγεί στις επιλογές σου μάτια μου
- Για σένα γράφω πάλι δεν το κατάλαβες; Κι ας έχουν όλα ξανά ειπωθεί….[/I][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2006