Συνάντηση με το απρόοπτο

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Κοίταξα μέσα μου και είδα / άσπρη, καινούρια τη σελίδα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε που ζυγώνει η άνοιξη, ντύνομαι ζεστά
και κοιτώ καχύποπτα τις ηλιόλουστες μέρες
Ποια απάτη μου ετοιμάζουν, πάλι;
Κλείνω τα παντζούρια, για την ενδεχόμενη βροχή
και πίσω απ’ τις γρίλιες τους, παρατηρώ τα δρώμενα
κι εσένα…
κι εσένα που μου γνέφεις, απρόοπτο.

Τηλεφωνεί ο χρόνος.
Παράξενα που τραγουδάει το μέλλον!
Με αυξανόμενη ένταση.
Παρηγορούμαι, πως είναι νύχτα,
πως δεν είναι Μάιος
κι ανοίγω τα παράθυρα στην αύρα του απρόσμενου.
…και τρυπώνεις ήλιε!

Μα τι νόμισες, εγκαταλειμμένο πως είναι το ερείπιο;

Ανάβω δυο τσιγάρα,
ένα για μένα κι ένα για τη συντροφιά σου
Καπνίζεις τις πίκρες μου, τις στάχτες τους σκορπίζεις
στις ακτές της μνήμης μου.
Πίνουμε απ’ την ίδια λησμονιά, γεμάτη η κούπα.
Μου κλείνεις το μάτι, δανεική η ανταπόδοση
μα να επιστραφεί το συντομότερο… ολάκερη.

Θα ‘ρθεις
Δεν κάνει πια παιχνίδια το φθινόπωρο,
όπως ο αλήτης Μάης!
Όλη μέρα ξεσκόνιζα τα περασμένα - τοπία χειμερινά-
να υποδεχθώ τον ερχομό σου, συγκυρία
Θα ‘ρθεις
Και θα βγούμε μαζί στις νωπές λεωφόρους- καθαρτήρια
Ν’ αχνίζουν οι καινούριες αγάπες
και σαν πρόωρα βρέφη να ρουφούν με μανία
ζωή κι επιείκεια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2006