Άυλη παρουσία

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γράψε μου.
Δυο λέξεις αρκούν.
Ν΄ αναταράξουν την άμμο του βυθού μου
που κείτεται κάτω απ’ τα καθάρια κρυστάλλινα
-αχ πόσο παγωμένα- νερά
κι όλα τα ζωντανά έχουν πάρει τη μορφή σου.
Δυο λέξεις αρκούν να θολώσεις τα νερά.
Να νιώσω, ν’ ανακατευτώ, κι όχι να βλέπω την ύπαρξή σου.
Μέσα σ’ αυτή την ασάλευτη παγωνιά
πόσο λαχταρώ να είμαι ψαράκι!
Η μνήμη μου να σβήνει σε δυο ώρες
και να σ’ αντικρίζω απ΄ την αρχή.
Χωρίς πόνο
μόνο με δέος στην αποκάλυψη της μορφής σου.
Να μαγνητίζομαι απ’ την αρχή
απ’ τον κόσμο που βλέπω γύρω μου.
Γιατί δε θα θυμόμουν τίποτα άλλο από το τώρα.
Δε θα ζούσα παρά μόνο βλέποντας τη μορφή σου για δυο ώρες,
κι ύστερα πάλι και πάλι από την αρχή.
Δε θα θυμόμουν πως σε είχα ζήσει, σε είχα αγγίξει,
σμίγοντας ψυχή κι εγκεφαλικές χημείες.
Μα εδώ
κάτω απ’ την κρυστάλλινη καθαρότητα
τίποτα δε σαλεύει.
Αναζητώ τη θολούρα,
μια δίνη διακτινισμού
να μπερδέψει τα κύτταρα,
να μπλεχτούνε σώματα και ψυχές.
Κρυώνω. Τόσο πολύ το κρύο εδώ κάτω.
Καμιά ρήξη πλάκας δεν αναταράσσει την παγωμένη γαλήνη
κάτω από το πιο ηφαιστειογενές σώμα.
Καμιά. Εσύ μακριά.
Γράψε μου. Δυο λέξεις αρκούν.
Νιώθεις πόσο κρυώνω;
Ε; το νιώθεις;
Πόσο πιο δυνατή μπορεί να γίνει η άυλη παρουσία!
Που να σκεπάζει ακόμα και την ίδια παρουσία…
Σαν στρώμα νερού.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-11-2006