Ανθρωπάκος

Δημιουργός: outopios, Κωνσταντίνος

http://outopios-kostas.blogspot.com/

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πες μου ανθρωπάκο, για την ζωή που ζεις.
Πες μου την αλήθεια, ψέμα να μην μου πεις.
Κι αν απορώ με σένα, που γέρασες νωρίς.
Χωρίς να πεις ποιος είσαι, χωρίς να το σκεφτείς.

Τα μάτια σου χαμηλωμένα, τα σέρνεις το πρωί.
Κι ωσότου να βραδιάσει, χάνεις μια ζωή.
Στο σπίτι σου γυρνάς αργά, ανοίγεις την Τιβί
Ολόκληρη η φαμίλια σου χαζή, μπρος στο κουτί.

Ο γιος σου από εσένα, έμαθε την ζωή.
Γι αυτό φοβάται τ’ όνειρο, να μην τσαλακωθεί.
Μα αν δεν του πεις τα όνειρα, είναι για τους τολμηρούς
Θα γίνει μια μάζα, μαζί με τους δειλούς.

Θα γίνει ανθρωπάκος, θα γίνει δουλικό
Τα μάτια του θα σέρνει στο αφεντικό.
Θα κάνει και εκείνος, παιδί που θα του μοιάζει
Να μην χαθεί η ράτσα, μα εμένα τι με νοιάζει;

Εγώ τα είπα τέλειωσα, έκανα το σωστό
Πες μου ανθρωπάκο, έχεις κάνα σκοπό;
Να αλλάξεις την ζωή σου, ξέρεις δεν είν’ αργά.
Ξύπνα απ’ τον λήθαργο και τράβηξε μπροστά.

Κλείσε την τηλεόραση, κλείσε το κουτί
Δώσε στην γυναίκα σου, ένα ζεστό φιλί.
Μίλησε στον γιο σου, να ξες δεν είν’ δειλός
Έχει ευκαιρία να γίνει, άνθρωπος κι αυτός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2006