Η δικιά μου ξωθιά

Δημιουργός: Grisio

Και το δίδαγμα της ιστορίας μας;... μη φοράτε για παπούτσια τα λάθη σας... είναι βαριά... ;-)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Τα μάτια άνοιξα
την στιγμή που με φιλούσε
τα όνειρα να ρουφήξει
προσπαθούσε
κι έτσι σφιχτά σα με
κρατούσε
στα βάθη χάθηκα

Και μέσα στα σκοτάδια του βυθού
ο φόβος που ‘χα πριν, πεταλουδίζει
αφήνομαι στην ζέστη του χαδιού
εκείνου που ανάσες μου χαρίζει.

Τα μάτια άνοιξα
την στιγμή που όλο πάθος με κρατούσε
τα όνειρα που ρούφαγε,
φιλούσε
τους πόθους μου για φόρεμα
φορούσε
σαν την λαχτάρισα

Δεν βρήκα φως βαθιά να κρατηθώ
και χάθηκα στις λίμνης τα σκοτάδια
στα βάθη της κι εγώ θε να χαθώ
μονάχος μου, με τ’ άλλα παληκάρια

Τα μάτια άνοιξα
την στιγμή που τον βυθό πατούσα
στα πόδια μου τα λάθη μου
φορούσα...
... ήταν βαριά...[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2006