Ήρθα να κλάσω, και χέστηκα

Δημιουργός: Peter

Έχει λίγο καιρό που το έγραψα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την πάτησα κι εγώ προχθές, όπως και τόσοι άλλοι,
σ’ενα μικρό γυράδικο που πήγα για κρεπάλη.

Εκεί που συζητούσαμε με την τρελοπαρέα
το νιώθω ότι έρχεται κλανιά-πορδή μοιραία.

Σηκώνομαι ο δυστηχής με τρόπο και με χάρη
και τα αέρια να χτυπούν ο διάλος να τα πάρει.

‘‘Που πας ρε;’’, λέν οι φίλοι μου κοιτώντας κατ’εμέ
‘‘καπόυ’’, τους λέω ψάχνωντας το ντάμπλεγιου (W) και σε(C).

Ανοίγω την πορτούλα, και αφήνω πρώτο πόρδον
σε ταχύτητα που ζήλευε ακόμα κι ο Φλας Γκόρντον.

Κι εδώ ήταν που την πάτησα και είπα ‘‘ πω πω πω...’’
που νόμιζα ήταν πορδή και ήταν το χοντρό.

... (παύση για όση ώρα διαρκεί η ιερή τελετή)...

Κοιτάω παντού και αναφωνώ: ‘‘Γιατί Θεέ, γιατί?’’
σ’αυτο το κωλομάγαζο δεν είχανε χάρτι.

Την πούτσισες αγόρι μου, χειρότερα κι’απ’όταν
που έριξες την Δήμητρα και δεν σου σηκωνόταν.

Τραβάω ευθύς το κινητό που είχα μες το τζίν
Πω πω ρε πούστη τι έπαθα στο ΓΥΡΟΣ: Ο ΑΛΛΑΝΤΙΝ...

Και παίρνω στο τηλέφωνο τους φίλους μου απ’έξω
‘‘ φέρτε μαλάκες μου ρολό, μην έρθω και σας χέσω...’’

Και έτσι λοιπόν τελείωσε το ένδοξο τούτο story,
δεν ξαναπάω πουθενά χωρίς vitex και softex...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2006