Το εισιτήριο που δε σκίσαμε ποτέ. Σκιαχτήκαμε

Δημιουργός: elixgeo

Ζητώ συγνώμην από τους φίλους που σχολιάζουν τα γραφτά μου, γιατί δεν απαντώ και επίσης γιατί δεν σχολιάζω δικές τους δημιουργίες. Δεν έχω χρόνο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το εισιτήριο που δε σκίσαμε ποτέ.
Σκιαχτήκαμε μη γίνουμε αθάνατοι...

.....
Δεν το ΄χεις λίγα χρόνια το εισιτήριο.
Μη βαυκαλίζεσαι.
Από πάντα το είχες,
από την κούνια που γεννήθηκες.
Δεν θυμάσαι, μωρό ακόμα,
πως κάτι σ΄ενοχλούσε;

Κανείς δεν τόσκισε όταν έπρεπε,
Ένα μωρό που τόσκισε, έγινε αθάνατο!
Εμείς,
το κουβαλάμε στο τσεπάκι
μη και το χάσουμε
και γίνουμε αθάνατοι.

Τα γράφει όλα:
Προέλευση,
προορισμός,
ενδιάμεσοι σταθμοί,
ξεσκισμένα όνειρα θυσιασθέντα
στο βωμό ένός άθεου θεού,
λυπημένες ματιές
μετά από έρωτα ανάξιο,
ανάξιες ματιές σε έρωτα που ήταν άξιος,
-και το εισιτήριο καλά φυλαγμένο στο τσεπάκι-
μη και το χάσουμε
και γίνουμε αθάνατοι.

Και στα τρένα, στ΄αεροπλάνα, στα καράβια,
που ήταν να ταξιδέψουμε,
το εισιτήριο δεν πέρναγε,
μας πέταγαν έξω
βορά στα ψυχοφθόρα όντα, που
σαν από άλλο πλανήτη φερμένα:
-το εισιτήριό σας παρακαλώ!
Το δείχναμε, περνάγαμε τον έλεγχο,
δεν ξέραμε,
δεν νιώθαμε,
αυτά τα όντα,
τα σαν νάταν φερμένα από άλλο πλανήτη,
-αλήθεια μήπως ήταν; -
ήταν σε κάθε σταθμό που σταματούσαμε,
σε κάθε αποβάθρα, σε κάθε αεροδρόμιο,
να μας θυμίζουν ότι,
αφού δεν σκίσαμε το εισιτήριο όταν έπρεπε,
τώρα πια θα είμαστε το έρμαιό τους,
θυσιασμένοι στο βωμό ενός άθεου θεού.

Σχήματα λόγου μας μπλέξαν τόσα χρόνια.
........
Σχήματα ερωτικών περιπτύξεων θα μας ταξιδέψουν,
σ΄ένα κόσμο χωρίς εισιτήρια,
χωρίς το:
-εισιτήρια παρακαλώ-,
σ΄ένα κόσμο, που εσύ, φωνή μου,
θα γίνεις τόσο απαλή, τόσο ψιθυριστή,
που θα μιλάς στον εαυτό σου,
-όπως και τώρα κάνεις-
μα τότε,
ακόμα κι αν μιλάς σε έναν κουφό,
θα σε ακούει.

......................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2006