Παράξενη χροιά

Δημιουργός: vas, Βασίλης Τασόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κι ο έρωτας απονέμεται,
εξίσου,
δίκαια,
και πάνω απ’ τα
κλεισμένα μάτια
και μέσα στα ανοιχτά στόματα
ξεγυρίζει τα σ’ αγαπάς και μ’ αγαπώ
και στα τυφλά σημεία των στίξεών μας
γεφυρώνει τα σώματά μας:
μ’ αγαπάς; σ’ αγαπώ! σ’ αγαπάς, μ’ αγαπώ:
μ’ α,γαπ;άς! σ’ αγ:απ.ώ; σ’ α.γα…πάς μ’ α!γα:πώ,
ρήξη ήχων,
αντίστιξη ερώτων,
μου φαίνεται πως γελάω όπως κοιτάζω τη φιγούρα μου
να πλησιάζει τη τζαμόπορτα, νομίζω πως γελάω,
δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι αυτό, ο γείτονας χαλάει
το ίσως γελαστό πρόσωπό μου ανοίγοντας τη πόρτα της πολυκατοικίας,
με ρωτάει αν είδα τα γράμματά μου, απαντάω ναι,
μηχανικά λέω το ναι, δεν τα είδα ούτε μ’ ενδιαφέρει να τα δω
μόνο αναρωτιέμαι, καθώς προσπερνώ τα κλειστά γράμματα,
αν μπορούμε να αγαπιόμαστε χωρίς σημεία στίξης,
μόνο με μια ανάσα αν μπορούμε ν’ αγαπιόμαστε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2006