Η συζήτηση της Δευτέρας που δεν έγινε ποτέ

Δημιουργός: elixgeo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η συζήτηση της Δευτέρας,
από αμφότερους κριθείσα αναγκαία
και υπεσχημένη εκατέρωθεν,
ποτέ δεν άρχισε.
...............................-Μα, πρέπει κάποια φορά να συζητήσουμε.

...κοροϊδεύαμε το χρόνο.

Εγώ
ποτέ δεν έλεγα Δευτέρα,
πάντα:
-την επομένη της Κυριακής
-την προηγούμενη της Τρίτης
σα νάθελα να την ξορκίσω.

Εσύ
-την επομένη της Κυριακής
-την προηγούμενη της Τρίτης
έλεγες
............................-Μα, πρέπει κάποια φορά να συζητήσουμε.

...κοροϊδεύαμε το χρόνο

Ακκιζόμασταν
αγγιζόμασταν,
παίζαμε,
γελούσαμε,
ύφαίναμε σιγά- σιγά τον ιστό
με τις λεπτεπίλεπτες ίνες
που φυλάκιζαν τα μέλη των σωμάτων μας,
τα κύτταρα του νου μας,
τα πεταχτά φιλιά μας,
τις μικρές στιγμές μας.
................................-Μα, πρέπει κάποια φορά να συζητήσουμε.

...κοροϊδεύαμε το χρόνο

Και η Δευτέρα που,
καμιά συζήτηση δεν θάναι πια δυνατή,
ακόμα και εκείνη που ποτέ δεν άρχισε,
πλησιάζει.

Εγώ,
ποτέ δεν θα ακούσω ξανά:
-Στην υγειά σου, εσύ να μου λες,
πίνοντας ένα πονστάν,
ποτέ πια δεν θα ράνω
το πάτωμα με ρόδων σέπαλα
-μονόδρομο στη φυλακή του χωρισμού-.
Εσύ,
με τη λεπτή, καθάρια φωνή σου,
σαν από υπερκόσμιες χορδές βγαλμένη,
δεν θα τραγουδήσεις για κανέναν πια,
με νότες απλής, καθημερινής ζωής
δεν θα στολίσεις πια τη διαμαντοποίκιλτη σέλα,
...............................-Μα, πρέπει κάποια φορά να συζητήσουμε.

...κοροϊδεύαμε το χρόνο

Και η Δευτέρα που,
καμιά συζήτηση δεν θάναι πια δυνατή,
ακόμα και εκείνη που ποτέ δεν άρχισε,
πλησιάζει.

.................
Για πολύ μετά, αφού χωρίσουμε,
το φάντασμα της συζήτησης που ποτέ δεν άρχισε,
θα πλανιέται,
πότε εδώ και πότε σε σένα
Θα λέει αυτά που δεν είπες εσύ,
θα λέει αυτά που εγώ δεν είπα,
ακόμα κι εκείνα που ειπώθηκαν,
με τα μάτια,
τα χέρια,
την τελευταία σιωπή,
το τελευταίο φιλί,
το τελευταίο βλέμμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2006