Να πως είναι η μοναξιά

Δημιουργός: Maximus, Nikos

μέσα απο τις δικά μου μάτια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Ολοι εδω για χωρισμους και μοναξιές μιλάμε...
Διάβασα ποιήματα που μέσα σ ενα μπουκαλι
μ αλκόολ σαραντα τοις εκατό μεθύσαν..
Κι άλλα στα γόνατα είχαν πέσει και ζητούσαν πίσω
το πρόσωπο που γι αυτόν είχαν γραφτεί..
Είδα ποιήματα που η οργή τους το χαρτί
κοκκίνησαν κι απο ντροπή άφησαν τουσ συγγραφείς και μέσα στα συρτάρια
κλείστηκαν για πάντα σαν δολοφόνοι που το φως φοβούνται...
Αφουγκράστηκα ποιήματα που στη σιωπή τους
μια μελαγχολική μπαλάντα τραγουδούσαν
και δεν μπορώ να πω,
μαζί τους θέλησα να ταξιδέψω...Στο κάθε ωκεανό,στο κάθε ακρογιάλι...
Ακόμα κι εγώ ο άνθρωπος, που η νύχτα είναι το στίγμα μου,
και για μοναξιά και για έρωτα μεγάλο έχω, σελίδεσ και σελίδες, γράψει...
Αλλα μια νύχτα,που σ'ένα καταγώγιο κοντά στη πλατεία Βάθης εργαζόμουν,
είδαν τα μάτια μου τη μοναξιά...Γυμνή την αντικρύσαν
Και τότε συνειδητοποιήσα τι σημαίνει να σαι μόνος...
Καθώς έκλεινα το μαγαζί κάποιες πόρνες φίλες μου σχόλούσαν
και παίξαμε λίγο να περάσει η ώρα μεχρι το τρένο νά ' ρθει...
Μα η ματιά μου έπεσε σ ένα παιδί του δρόμου...
Θυμήθηκα τότε μια εικόνα που σ ενα δελτίο ειδήσεων είχα συναντήσει...
Ενα παιδί στην Αφρική αποφάγια μάζευε απο το δρόμο.
Οι γονείς του είχαν πεθάνει στον εμφύλιο κι άλλον στο κόσμο δεν είχε
παρά μονάχα κουβαλούσε το άψυχο κουφάρι του απο δω και απο κεί...
Αυτό είναι μοναξιά...Η πείνα να μην σ αφήνει ούτε να τη νιώθεις...
Ακόμα θα σας πω και για τ ανήλικα παιδιά
που σε κάποιου πενηντάρη το κρεβάτι για 20 ευρώ ξαπλώνουν
και το κορμί τους δέχεται, σαν τα καρφιά του Χριστού,
τα υγρά εκείνων των ξεδιάντροπων στο στόμα...
Αυτό είναι μοναξιά...Καρδιά να μην έχεις για να τη νιώσεις γιατί κάποιος Μεγάλος σου
τη πήδηξε στου έρωτα το δρόμο τη πρώτη σου φορά...
Σπίτι κουρέλι γύρισα απο εκeίνη την Αλήθεια...Και σχολείο πως να πάω...;Υποκριτής θα ήμουν...
Πόσο μαλάκας είμαι που νιώθω μόνος ώρες ώρες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2006