Γράμμα στον Αι Βασίλη

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][align=center]Παιδί δεν σου είχα γράψει...
Τότε τα έβλεπα όλα ονειρικά...
Εδώ και καιρό η ασχήμια θεριεύει...
Οι καρδιές θωρακίστηκαν με ατσάλι...
Το χάδι ψυχρό σαν χιονοστιβάδα...
Οι αξίες νεκρές στο αφιλόξενο χώμα...
Τα βλέμματα θολά κι απλανές...
Οι σχέσεις ναυάγια σε ωκεανό...
Τα λόγια λεπίδες κοφτερές...
Κουράστηκα κάθε τέλος χρονιάς...
Να πιστώνω τον Νέο χρόνο...
Επαναλήψεις του κερατά...
Δεν αλλάζει τίποτε...
Εσύ αδιαφορείς...

Αποφάσισα Αι Βασίλη να σου γράψω...
Μια και ποτέ δεν σου ζήτησα δώρο...
Είσαι η τελευταία μου ελπίδα...
Σε μένα δεν θέλω να χαρίσεις κάτι...
Μονάχα σε παρακαλώ...
Στείλε τα δώρα που σου γράψω...
Θα είμαι ευτυχισμένος...
Κι ας μην είναι “τίποτε” για μένα...

Φοβάμαι ότι ξέφυγες κι εσύ...
Έχεις “θάψει” ότι μας ανήκε...
Αραχνιασμένα βλέπω τα “παιχνίδια” της ζωής μας...
Σε ξεγέλασαν τα εφήμερα...
Αφέθηκες στην ψεύτικη λάμψη τους...
Παρασύρθηκες από φαντασιώσεις σκοτεινές...
Εξελίχθηκες σε τεθλασμένη πορεία...
Ανακάτεψες τα χρώματα...
Πλαστογράφησες τα υλικά...
Πυρπολείς αμετανόητα την ιστορία...
Κακόγουστα φει βολάν σκορπίζεις...
Μοιράζοντας στην γη κίβδηλα παιχνίδια...
Συμβάλεις στο σκοτεινό μέλλον......

Λοιπόν άκουσέ με προσεκτικά...
Στο πάνω πάνω ράφι...
Εκεί δεξιά...
Εχεις παρατημένη μια κούκλα...
Γνωρίζεις το όνομά της...
Είναι η “Ειρήνη”...
Ξεσκόνισε καλά το φουστάνι της...
Χάρισε της ανάσες...
Υπόσχομαι να την φροντίζω εγώ...
Γιατί έχει την δύναμη...
Να σταματήσει τα άμορφα σιδερικά...
Αυτά που σκορπούν φωτιά και ατσάλι...
Σκορπώντας τον θάνατο...
Εσύ γράψε παραμύθια για τον πόλεμο...
Να τα διαβάζουν τα μικρά παιδιά...
Να τα θυμόμαστε οι μεγάλοι...

Στο ντουλάπι κάτω από τον πάγκο...
Είναι η λούτρινη νεράιδα...
Παρατημένη και αυτή...
Θυμάσαι πιστεύω ότι ονομάζεται “Aγάπη”…
Γυάλισε το μαγικό της ραβδί...
Όπως παλιά να λάμψει...
Χάρισε της και ένα χάδι όπως τότε...
Υπόσχομαι θα την φιλοξενήσω εγώ...
Μια κίνηση δική της...
Ο πόνος μας να φύγει...
Η θλίψη να κρυφτεί...
Να μην ξανα-πληγωθεί ποια κανείς...
Και τα χαμόγελα...
Να ανοίξουν σαν ρόδα...
Οι καρδιές να αναπαράγουν...
Μελωδίες από χτυποκάρδια...
Τα μάτια διάφανα να κοιτούν ψηλά...
Χαρίζοντας υποσχέσεις λευκές...

Στο συρτάρι με τα εργαλεία σου...
Είναι ο πάνινος κούκλος...
Τον παράτησες και τον “Έρωτα” μονάχο…
Φόρεσε του το κόκκινο κουστούμι…
Παρά λίγο να το πετάξεις στα σκουπίδια…
Παρέα μαζί του θα κάνω…
Δεν θα τον αφήσω ποτέ μονάχο…
Να μοιράσει πάθος και ηδονή…
Που δεν θα στερεί απ’ την ψυχή…
Την αλήθεια του σώματος...
Αγκαλιά με το συν-αίσθημα...
Τα χείλη να φιλούν ταξιδιάρικα...
Τα χάδια να ξανα-γεννούν τα κύτταρα...
Και στο αποκορύφωμα να φωνάζουν...
Για Σένα...

Στα άχρηστα πέταξες την μαριονέτα…
Την είχες φτιάξει νομίζω πρώτη…
Την “Υγεία” κατάλαβες...
Καλά τόσο καιρό που έρχεσαι στην γη δεν θωρείς...
Παιδάκια άρρωστα που αργοπεθαίνουν...
Και νέους κλεισμένους σε λευκά κελιά...
Δικό της σπίτι θα νοικιάσω...
Δεν θέλω να την ενοχλώ...
Ακόμη θα της μαγειρεύω...
Να είναι ξεκούραστη...
Φύλακας στον ύπουλο πόνο...
Εύστοχη τοξοβόλος στην αρρώστια...
Εξολοθρευτείς των ύπουλων μικροβίων...
Κυνηγός των επιδημιών...

Τελευταία πάνω από το τζάκι...
Έχεις σουβενίρ από τα παλιά...
Αυτήν την κούκλα που δεν λάμπει...
Με τα δύο ονόματα...
Την “Γνώση” - “Σύνεση”...
Που την ξέχασες και σύ...
Μου φτιάχνεις ρομποτάκια και μπιστόλια...
Επιτραπέζια με μάχες και εξωγήινους...
Συμβάλεις γαμώτο στο ανεξέλεγκτο...
Στο εξοχικό μου θα την στείλω...
Να έχει την γαλήνη να μας φροντίζει...
Την ηρεμία να μας καταλαγιάζει από...
Σκέψεις ανώριμες...
Πράξεις επικίνδυνες...

Αι Βασίλη μου άνοιξε τον σάκο σου...
Τρυφερά βάλε τα δώρα της ζωής...
Τα δώρα της ψυχής...
Μονάχα αυτά σου ζητώ...
Να θυμάσαι ότι μετά θα γυρίσεις στα παλιά...
Τρενάκια ξύλινα θα φτιάχνεις...
Χρώματα απαλά θα χρησιμοποιείς...
Γράμματα ταπεινά θα λαμβάνεις...
Όταν θα έρχεσαι στην γη χαμόγελα θα αγκαλιάζεις...
Δύναμη θα αποκτάς για την επόμενη χρονιά...
Και εμείς όλοι μαζί...
Αι Βασίλη μου αληθινά θα σε αγαπάμε...


Πολλές Ευχές...
Για Χρόνια γαληνεμένα...
Καλά μας Χριστούγεννα...
Με αγάπη...

Στέλιος Κ.[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2006