Καταθλιπτικά πρωινά

Δημιουργός: αγαθομανής και επιπολαία

Από τον κήπο με τις ομοιοκαταληξίες

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι στον ύπνο μου εφιάλτες,
στον κήπο αρκούδες κι άγριες γάτες,
να με ξεσκίζουν λίγο λίγο
και βέβαια, δεν μπορώ να φύγω…

Και του χειμώνα όλο το χιόνι,
να πέφτει και να μου παγώνει
πόδια και χέρια και κεφάλι,
κι ο πανικός να ορμάει πάλι,

στης ύπαρξής μου την αρένα.
Βαράει σουτ… και βάζει τέρμα.
Ξυπνάω. Αχ Θέ μου, ας είχε μείνει
Άλλη μια νύχτα με γαλήνη…

Μπαίνω στο μπάνιο σκουντουφλώντας,
βρίζοντας και παραπατώντας
ρίχνω στη ζάλη μου νερό,
μήπως και πήξει και μπορώ

να φτάσω πάλι στην κουζίνα,
να πιω καφέδες για ένα μήνα
και να καπνίσω ένα φορτίο.
… έχω να πάω και στο γραφείο.

Σήμερα, θα ντυθώ στην πέννα,
για να μη δείξω σε κανένα
την τρέλα που βαράει το ντέφι,
άλλωστε μου ‘ρθε κι ένα κέφι!

Μαύρο σπορτέξ, άσπρο καλτσάκι,
καφέ φουλάρι, μπλε σακάκι,
και δαχτυλίδια ένα σωρό,
λες και θα ρίξω τα ΤΑΡΩ

Καθρέφτη δεν κοιτάζω πια,
μου κάνει πλάκες με στοιχειά
νιογέννητα και γερασμένα,
που παριστάνουν πάντα εμένα.

Περνώ στον κήπο, όλα γαλήνη,
παίρνω απ’ τη νύχτα ότι έχει μείνει
μια μαύρη αρκούδα από τους ώμους,
και βγαίνουμ’ αγκαλιά στους δρόμους…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2007