Απόπειρα εξουθένωσης

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου / μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου / σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν / και με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό (Χ. Θηβαίος)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεκινώ να σου γράψω,
ατίθασες οι λέξεις
όλο μου αντιστέκονται
Δε θέλουν να εξημερώσω τη σκέψη
Με κοιτούν και καγχάζουν
"Τα νικημένα σου αισθήματα
πάλι θα ζωγραφίσεις;"
…προκαλούν κι από πάνω

Διαβάζω τα παλιά μου ποιήματα
κι αρχίζει η διάβρωση των γενομένων
Λίγα τα όνειρα, πιο λιγοστό το αίμα
μακραίνει ο σφυγμός, κονταίνει η ανάσα
Γεύομαι πάλι την αιώνια σκουριά
το μεγαλείο του ασήμαντου
κέντρου του κόσμου μου
Το ανυπόφορο Εγώ.

Σκληρή;
Κάποτε φθονούσα
τα όσα έζησες ερήμην μου
Κι όσα μου χάρισες
-τίμια δώρα-
στην κατανόηση και την ομοθυμία
που επέδειξα
...τα σκόρπισα

Παρασύρομαι και παραληρώ
Και πάλι ξεκινώ να σου γράψω
Για κείνες τις ξενιτεμένες μου φοβίες
που επέστρεψαν
Μετανάστες κουρασμένοι
Μια ζωή συντηρούσαν
μια πατρίδα στη μνήμη
Ξέρεις, η δόλια μνήμη
πόσο αγαπά να εξιδανικεύει
και να φυλακίζει στιγμιότυπα

Επέστρεψαν με τα γιορτινά τους
εκτός εποχής και προσανατολισμού
Διεκδικούν τον επαναπατρισμό τους
σε μία καθημερινότητα που τις ξεπέρασε
κι αντικατέστησε τη θλίψη
με παραίτηση

Μα, πόσο γελοία αλήθεια θα ‘μουνα
αν προσπαθούσα με θυμό
να επιβληθώ στο φόβο
Όπως εκείνα το κοπάδια αιγοπροβάτων
που παίρνουν αναβολικά εντάσεων
για την αύξηση του επιπέδου της ισχύος
στο προσεχές αίμα τους
Πόσο λιοντάρι θες να μοιάσει ένας αμνός;

Μη σε νοιάζει καλέ μου
Εδώ θα γείρω
και ήσυχα – ήσυχα
αθέατη θα φεύγω,
Όπως κι η κάθε εποχή αναχωρεί
την ώρα της διαδοχής της.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2007