άνοιξις>ανοίγω Δημιουργός: άχρωμη πινελιά, ιωάννα "δε μπορούμε να σκίσουμε μια σελίδα της ζωής μας , αλλά μπορούμε να πετάξουμε όλο το βιβλίο στη φωτιά" Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ένα γράμμα παραπεταμένο στην πόρτα μου.
Άνοιξη ο παραλήπτης.
Κίτρινο χαρτί λερωμένο και τσαλακωμένο.
Δεν είναι για μένα ...
Απλά θα θέλησε να γνωρίσει την γειτονιά!
Το άνοιξε διστακτικά.
Άλλωστε μου το ζήτησε.
Η Άνοιξη προέρχεται από το ρήμα ανοίγω...
Τυχαία κοιμούνται μέσα του νότες επάνω στο λεγόμενο σπίτι του πενταγράμμου.
και παραδίπλα μια φωνή που ζητούσε την αλήθεια.
" Αγαπημένη μου Άνοιξη
έλα να δεις τον κήπο μου και σήμερα.
Έλα να ακούσεις το τραγούδι που σου αφιερώνω.
Το έγραψα τη νύχτα μυστικά από τα αστέρια να μη στο μαρτυρήσουν. Το δεντρόσπιτό μου
είναι γεμάτο από πινέλα και σωληνάρια με χρώματα που έπαψα πια να βάφω τις στιγμές μου..."
Χαμογελούσε ή χαμογελούσα κρυφά στους αγγέλους και τους ζητούσε να της χαρίσουν μια ακόμα Άνοιξη… Φαίνεται πως ήταν γενναιόδωροι. Το τραγούδι του πιάνου μου ευχαριστήριο δώρο σε κείνους που ποτέ δεν είχα δει , μα που πάντα είχα καλεσμένους μου.
Είχε ξεχάσει τι θα πει ευγένεια , φιλοξενία , συνάνθρωπος. Ζούσε σε έναν πλασμένο κόσμο γεμάτο με άρωμα σοκολάτας και νέφτι…
Με την σοκολάτα γεννούσε τα όνειρά της και με τον νέφτι τα έσβηνε όταν τα φοβόταν.
Άρχισαν να τρέμουν τα χέρια της .
Τα μάτια μου θάμπωσαν.
Σύρθηκε μέχρι την πολυθρόνα , ήταν δύσκολο να ανέβω τις σκάλες.
Και το έλεγε ο πατέρας της «όταν θα γεράσουμε φως μου δεν θα έχουμε τις ίδιες αντοχές».
Μα τότε ήταν της μόδας οι μεζονέτες , έτσι και οι σκάλες φτιάχτηκαν και οι αντοχές χάθηκαν.. Εκεί ακούμπησα τις σημερινές μου εμπειρίες και αποκοιμήθηκε με το γράμμα να έχει βρει θαλπωρή μέσα στη χούφτα της…
Εκείνη ή εγώ...
(απόσπασμα από το βιβλίο της ζωής μου)
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2007 |