Μεγάλη της ζωής μου η ερημιά

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έζησα για να’ ρθω ως εδώ
Στου χρόνου την απόλυτη πορεία
Δεν ξέρω για τι ψάχνω κι αν το βρω
Δεν έχει λογική η αμαρτία
Το μόνο που απόψε νοσταλγώ
Και πίσω με γυρνά απεγνωσμένα
Το βλέπω στο καθρέφτη μου θολό
Με μάτια που κοιτούν απορημένα…

Μεγάλη της ζωής μου η ερημιά
Να στέκεται στην μέση στο σαλόνι
Ν’ αγγίζει την αλήθεια η χαρά
Την ώρα που το ψέμα μου τελειώνει
Και χώρια απ’ το σώμα η ψυχή
Αγγέλους με ανάσες ν’ ανασταίνει
Καλύτερα να ζούσα μια στιγμή
Μαζί μ’ αυτό που μέσα μου πεθαίνει…

Μεγάλωσα στου δρόμου τη στροφή
Και κύκλους περιφρόνησης χαράζω
Ανήμπορος στη γκρίζα εποχή
Γεμίζω μ’ αναμνήσεις και αδειάζω
Δεν έχω να σκεφτώ τους ουρανούς
Παρτίδες δεν γουστάρω να ανοίξω
Μετράω τους καλούς και τους κακούς
Και ψάχνομαι ποια πόρτα να χτυπήσω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2007