Διαμελισμός

Δημιουργός: Δήμητρα

Αφιερωμένο στο Σωτήρη για το αίμα των στίχων και σε Σένα για την αλήθεια τους...Καλημέρα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Διαμελισμός....


Τραβάω μια οριζόντια γραμμή πάνω σε μια κάθετη...
Βάζω ένα κόμμα στο τώρα και μια άνω τελεία στο μετά...
Βάφω ροζ ένα κόκκινο ηλιοβασίλεμα...
Πώς μοιάζουν οι γραμμές,τα σημεία στίξης και τα χρώματα,
με μας καρδιά μου...
Πάρε να χαρείς...
Πάρε τα μάτια μου να βλέπεις...
Δώσε μου τα χέρια σου γι’αντάλλαγμα...
Το ξέρουμε κι οι δυο άλλωστε...
τα πιο σκληρά ανταλλάγματα τα πληρώνει το κορμί και η ψυχή..
Γιατί ενώ τα μάτια μου θέλουν να είναι πάνω σου,είναι πάνω μου...
Και τα χέρια σου ενώ θέλουν να είναι κομμάτι μου,είναι κομμάτι σου...
Μια νύχτα αν με δεις στον ύπνο σου με μάτια που τρέχουν αίμα,
μη φοβηθείς...
Θα πει πως δεν άντεξα να έχω στο σώμα μου κάτι που σου ανήκει
και το ξερίζωσα.
Αν σε δω και εγώ χωρίς χέρια,δε θα φοβηθώ,θα καταλάβω...
Ετσι κι αλλιώς εμείς όλα μπορούσαμε να τα πούμε και χωρίς λόγια.
Η ψυχή παράξενο πράγμα...
Πάντα διαλέγει τα λάθος χέρια και τα λάθος μάτια ν’αγαπήσει...
Έτσι λένε οι άνθρωποι όσα δεν μπορούν να έχουν...
ΛΑΘΟΣ...
Λάθος χέρια λοιπόν και λάθος μάτια,μιας και αυτά μας ολοκληρώνουν...
Προχωράμε στο διαμελισμό σε παρακαλώ;
Κι αφού ανώδυνα δε γίνεται,
μπορείς να κάνεις πώς δεν πονάς για να τ’αντέξω και εγώ;
Και μετά,χωρίς χέρια και χωρίς μάτια
θέλω να μου πεις αργά αργά,
σαν θα κοιμάμαι μισή πια πάνω στην καρδιά σου,
εκείνο το δίστιχο του Ελύτη που σου αφιέρωσα...

‘Πάρε με,πάρε με στην αγκαλιά σου
και παρηγόρησε με,που γεννήθηκα...''

Φώς μου...[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2007