Για τα χαμένα αστέρια

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Αφιερωμένο σε όσους πόνεσαν, πονούν και θα πονέσουν από την λύσσα της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας. Στα λιβάδια των ονείρων μας ο ήλιος δεν θα ανατείλει ποτέ. Στα βουνά των ιδανικών μας ο ήλιος δεν θα δύσει ποτέ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το αίμα των ανθρώπων ρέει
σαν καταρράκτης
στης γης μέσα τα σπλάχνα,
στο διάβα μέσα των αιώνων
ηγέτες-φονιάδες
ιδανικά προτάσσουν υψηλά
για να δικαιολογήσουν τα αμέτρητα μνήματα
κι όλο οι σταυροί πληθαίνουν
και τα χώματα γεμίζουν απ' ανθρώπινη ζωή.
Κάπου μακριά,
κάποιες άλλες ψυχές
αμέριμνες
διασκεδάζουν και γελούν.
Μακάρι αυτή τους η μακαριότητα
για πάντα να κρατήσει
γιατί αν τύχει και δουν
-σαν από θαύμα- το κρανίο του κόσμου
γυμνό και αποτρόπαιο,
με την έκφραση του πόνου στολισμένο,
σίγουρα οι υλικοί τους παράδεισοι
θα πλημμυρίσουν στο αίμα.
Και τότε ξεκάθαρα
την ουσία του πόνου θα δουν
που δεν είναι άλλη από την δική τους αδιαφορία...

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-09-2004