Μαύρος ήλιος

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

να σκουρύνουμε λίγο τα ροζ... τα μαβιά σου πάνε τρέλα... Καλημέρα στιχάκηδες

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της νύχτας η φρίκη,
αλλάζει μανίκι, μα εγώ προσμένω
Σαν όνειρο μοιάζει,
νυχτώνει χαράζει, κι αργοπεθαίνω

Είδες τον μαύρο ήλιο
του πόθου μας κειμήλιο
να καίγεται μες τη βροχή;
Οι λάμιες που σε ζώνουν
τις ώρες μου καρφώνουν
κι η ανάσα μου μια ενοχή

Πώς λαχτάρησες
με τόση ξεραΐλα κι αναθάρρησες;
Κι όμως βιάστηκες,
τα χρόνια λιγοστέψαν, αφουγκράστηκες
μέσα σε λόγια και σιωπή
τις χαρακιές που σμίλεψε, στα σωθικά μου η ντροπή

Κρατάς στη ζωή σου
κομμάτια αβύσσου, ανατολή μου
τα σπλάχνα μου καίνε
τα χέρια μου κλαίνε, αναπνοή μου

Ένα κορμί μονάχο
στηρίζει ξένο βράχο
που τον βαραίνει η πεθυμιά
Σκίζουν λυγμοί τα ρούχα
τα χείλη σου οπιούχα
με θάβουν σ’ άλλη λησμονιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2007