Βουβή Υγρασία Κι Ένα Διάφανο Φιλί

Δημιουργός: sorrowman

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δυο μάτια, υγρά και κόκκινα, απ’ τον πόνο ματωμένα, σ’ ένα τζάμι κολλημένα, να το θολώνουν με τα αχνιστά τους δάκρυα. Μάταια. Σταγόνες σχηματίζουν οι υδρατμοί, κόκκινες, κατρακυλούν πάνω στη παγωμένη γυάλινη επιφάνεια, δημιουργούν κόκκινες χαραμάδες, κόκκινα ραγίσματα…
Θολωμένο γυάλινο κελί, μέσα του τρέμω, με τις κόκκινες χαραμάδες κάτω απ’ τα μάτια μου…
Κι εσύ απ’ έξω… Πάντα απ’ έξω… Να κοιτάς εμένα και να βλέπεις το τζάμι… Το υγρό τζάμι… Να κοιτάς το φεγγάρι… Το φεγγάρι το μεγάλο, το ασημένιο… Να αντανακλά πάνω στο γυαλί… Μπροστά απ’ τα μάτια μου…
Κάτω απ’ τα μάτια μου… Κοιτάζεις κλεφτά μέσα από τις χαραμάδες…. Καυτό κόκκινο… Προσπαθείς να το αγγίξεις… Μόνο γυαλί…Γιατί το αίμα κυλά από μέσα… Μάταια.
Κουράστηκες…
Γύρισες το βλέμμα σου να δεις το φεγγάρι κατά πρόσωπο, όχι μια αλλοιωμένη αντανάκλαση… Και φωτίστηκες…
Άνοιξες τις φλέβες σου και άγγιξες το καυτό κόκκινο… Αληθινό… Και ζεστάθηκες…
Πριν φύγεις, κοίταξες τον εαυτός σου πάνω στο τζάμι, το χάιδεψες και το φίλησες… Μπροστά στα μάτια μου… Ένα φιλί ζεστό, όμορφο… Ένα φιλί διάφανο… Γύρισες την πλάτη…
Έφυγες… Προς το φεγγάρι… Με τις φλέβες ανοιχτές… Στο καλό…
Κι εγώ εδώ… Μες στο κελί κλειδωμένος… Μάτωσε η ψυχή μου χτυπώντας το τζάμι… Προσπαθώντας να το σπάσει… Με όλη τη δύναμη της αγάπης μου… Μάταια. Δεν μπόρεσα μόνος μου… Δεν πρόλαβα… Αν είχες προσπαθήσει κι εσύ… Αν χτύπαγες κι εσύ… Ίσως να ήταν πιο εύκολο… Ας χτύπαγες… Κι ας πληγωνόμουν από τα θραύσματα…
Έφυγες… Κι έμεινα με την ασφυκτική αίσθηση του αέρα να τελειώνει βασανιστικά αργά μέσα στο μικρό κλειδωμένο ματωμένο γυάλινο κελί μου…
Αδύναμος… Μόνος…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2007