Προσμονή

Δημιουργός: baderas, Βαγγέλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βροχή,χαλάζι,και χιονιάς βαρύς,γκρίζο τοπίο
κι εσύ ακόμα να φανείς και στό μυαλό μου είσαι θαρρείς βαρύ φορτίο
νιώθω μεγάλη μοναξιά,σκοτάδι με τυλίγει
η λύπη μου έγινε αδελφή κι ο πόνος δαχτυλίδι.

Ποιό πλοίο θα σαλπάρει μαζί του να με πάρει
δεν εχω ελπίδα τώρα πιά,μακάρι να σαλπάρει
σπασμένα τζάμια γύρω μου,κρύος αέρας μπαίνει
και μου θυμίζει μια καρδιά που τώρα είναι χαμένη

Με τόν καιρό λένε ξεχνάς,γιατρεύεται ο πόνος
μα είναι δύσκολος πολύ της χειμωνιάς ο δρόμος
τον περπατώ ξυπόλυτος,μονάχος,ξεχασμένος
μα δεν ζητώ παρηγοριά κι ας μοιάζω σα χαμένος.

Θα περιμένω να φανείς,το χέρι μου να πιάσεις
να βγεί ο ήλιος όπως παλιά και να με αγκαλιάσεις
να φύγει η γκρίζα ερημιά η πίκρα και το δάκρυ
να γεννηθώ απ'την αρχή στού φεγγαριού τήν άκρη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2007