Στον Αντώνη

Δημιουργός: neyro, Μάχη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες στο σκοτάδι φεύγω
από μέρος,
που δεν αντέχει την αλήθεια……
Και που τα σημάδια είναι θολά!
Σκοτάδι είναι και φτάνω ,
σε μέρος,
που έχει μάθει ,
μες στη συνήθεια να πορεύετε!
Και μ’ ένα βλέμμα
ό ,τι ξένο προσπερνά ….

Και είμαι παντού ξένος .
Μικρό άγνωστο αντικείμενο ,
που έπιασε η άκρη των ματιών τους …..
Κι ‘ναι παντού ίδιοι ..
Μικροί άνθρωποι,
που δεν ξέρουν τι θέλουν !

Και γω χάνομαι μες σ’ εκείνα ,
που χάθηκαν για πάντα ….
Αλήθειες και ψέματα .
Παιχνίδια με τις λέξεις..
Γέλια και κλάματα στα πεζούλια,
τα ξημερώματα,
που χάθηκαν στο χρόνο ….

Μου λείπουνε τα χρόνια ,
που κάναμε πειράματα να δούμε
πόσο αντέχει η φιλία .
Χωρίς ρυτίδες στο πρόσωπο,
κλαίγαμε και γελούσαμε ,
με πράγματα αληθίνα ….

Και ξαφνικά σκορπίσαμε !
Στα νησιά και στις στεριές ….
Και ο χρόνος δεν έφτασε ποτέ
για να τα ξέρουμε όλα !
όλα ο ένας για τον άλλο ,
όπως παλιά!

Μπροστά στο σπίτι σου ,
περιμένω το λεωφορείο.
λίγο πριν ανοίξει η πόρτα ,
θα δραπετεύσουν οι σκέψεις μου ,
για όλα αυτά που πέρασαν !

Μου είπες κάποτε, ¨παντού νιώθω ξένος ¨
μα εσύ θα είσαι πάντα φίλος και αδερφός ,
μην το ξεχνάς !
Εντοπίζω τις σκέψεις σου τα πρωινά
και εκείνα τα απογεύματα,
που κάθε μια απ’ αυτές ,
γίνετε τραγούδι!....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2007