Υγρό λευκό

Δημιουργός: Nocturna_, Ελένη..(έτσι μου' παν ..)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αν προσπάθησα να μπαλώσω τα όνειρα μου,
εκείνα ακόμα στάζουν στο κεφάλι μου τις νύχτες...
Αιωρούνται στα ψηλά..Επιπλέουν θαρρώ..
Υγρά ψηφιδωτά αισθήσεων..παραισθήσεων..του όλα..του τίποτα..
Καταπίνοντας λάμπες..ξερνώντας προβολείς..
Σε ένα κάτασπρο ταβάνι, κόβουν βόλτες..
Μάταια προσπαθώ να το σπάσω, με τα γκρίζα ρούχα του καπνού..
Μη με καρφώνει έτσι αλύπητα, έτσι απροκάλυπτα..
" Έλα κι εσύ εδώ..ή άνοιξε το παράθυρο να φύγουμε.."
Κλεισούρα τελικά..Ελκυστικά μονοδιάστατη..Ασφαλής..;
Πόση ασφάλεια να υπάρχει όταν ξύνω με τα νύχια μου σοβάδες...
Όταν το χέρι μου σα λάστιχο απλώνεται ..να χαϊδέψει ένα..έστω ένα..
Με τα μάτια ορθάνοιχτα, ζωντανά...ξελιγωμένα..
Έτοιμα να εκμηδενίσουν τέσσερα μέτρα απόσταση...
Μη γελάς..
Τέσσερα μέτρα και κάτι..; Τι πίστευες ..χιλιόμετρα..;
Μα τα πιο κοντινά μου είναι που δεν κατάφερα ποτέ να φτάσω..
Τα πιο αφελή και παιδικά..
Ξέρεις...Εκείνα τα, ανώδυνα, γεννημένα σε μια εποχή,
που υπήρχαν λευκά τριαντάφυλλα χωρίς αγκάθια..
Ναι αλήθεια σας λέω..Έκοψα τους ομφάλιους λώρους..
Κι αντί να φύγουν..εκεί στα ψηλά μείνανε..
Να με κοιτούν..να τα κοιτώ..να με τιμωρούν..να τα χλευάζω..
Να μου μαθαίνουν το διάφανο..κι εγώ να τα παραφουσκώνω χρώμα..
Στα μέτρα μου να τα φέρω..Να μην περισσεύουν..να μάθω να χωράω..

Μαξιλαροθήκη να θυμηθώ να αλλάξω..
Να στεγνώσω τα μαλλιά μου πριν βγω έξω το πρωί..
Κάνει κρύο τελευταία..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-02-2007