Με εκδικήσε τώρα έρωτα

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Μέχρι εδώ ήταν φίλοι μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Έκανα πίσω να φανερωθεί,
η όψη της σκιάς
ξεπέρασα την λογική,
απλώθηκα πιο πάνω από την πράξη.

Ορίστικαν τα δρομολόγια,
μα σφύριγμα δεν άκουσα
μονάχα χέρια να σφίγγονται,
μάτια να χαμηλώνουν.

Ω,έρωτα όλο συντρίμια,
πως μπόρεσες και τό κανες
ξανά αυτό σε μένα;
Σπάζει την πένα ο ποιητής,
νεκρή ήταν από πιο πριν,
χάραζε το άψυχο χαρτί
μα λόγια δεν του άφηνε.

Στην άρνηση της μοίρας
πρέπει να ακολουθείς,
όχι ξέφρενη πορεία να χαράζεις,
προδίδεις έτσι έμενα
το πιστό το πλήρωμά σου.

Καταράκτης ήσουν των προσευχών
μα φύλαγες βαθύ
του τέλους το πηγάδι.
Λάκκος,
που μέσα ακόμα ψυχοραγεί
η έρμη η ύπαρξή μου.

Μέσα μου όλα ναυαγούν,
λυτρωτικός ο βυθός
να ξερες πόσο μοιάζει,
που βότσαλα και κοράλια πια δεν τον κοσμούν,
παρά μόνο της θλίψης μου
ο μυτερός ο βράχος.

Του κλάματος η ζώνη βουερή,
με πόνο γέμισε ολάκερη την πλάση,
όχι,
μην βρέξεις ουρανέ
θέλω ο έρωτας να δει ποιός μούσκεψε το χώμα.

Σωρεύτηκαν μέσα μου του φόβου οι φυγές
σαν του πόνου είδα
το γνώριμο το μάτι,
αχ έρωτα,
πως μπέρδεψες τα χρώματα
και μαύρο μου αφήνεις;

Με εκδικήσε τώρα έρωτα,
κι ας ήμουν υμνητής σου.[/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-03-2007