Φωτιά

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Πόσο γλυκά θα με κάψεις.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Προχώρησα
και πίσω μου μένανε φωτιές,
προς το δρόμο
που οδηγούσε στην καρδιά σου.

Η ψυχή μου,
πότε φαινόταν και πότε κρυβόταν
μπροστά σου,πίσω σου
σαν να'ταν φοβισμένη.

Για πράγματα θα σου μιλούσα,
όπως δεν τα 'πε ποτέ κανείς
έτσι για να σιγουρευτώ πως
δεν θα νιώθεις θλίψη.

Από μακριά σε κοίταγα
και απο 'κει σ'αγαπούσα,
το τοπίο μου άλλαζε
σε όνειρο και σιωπή
αιχμάλωτο ανάμεσα σε
δύο άλλους κόσμους.

Κάτι σου τραγούδησε
σε αυτά τα δειλά λόγια,
μα άλλο το νόημα αυτών
και άλλο σε αγκάλιασε.

Γιορτάζεις όποτε υμνείται η χαρά.

Προχώρησα
και πίσω μου μένανε φωτιές,
στο δρόμο
που οδηγούσε στην καρδιά σου.

Ή θα με κάψει η επιστροφή,
ή
η άρνηση σου,
μα αλώβητος από τον έρωτά σου
δεν θέλησε η μοίρα να βγώ.

Ακόμα και τα δάκρυα εύφλεκτα θα κυλάνε,
με μιας θαρρείς πως θέλουνε,
στην φυγή σου απάνω,
αμέσως να καώ.
[/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2007