H Καταιγίδα της ψυχής

Δημιουργός: ΕΛΠΙΔΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφήνω ιμάντα ,
της παραισθησής μου όνειρο να τρέξει ,
καταρράκτης.
Χαραγμένες πορείες ,
κοράλια χρυσοκέντητα τα βλέφαρα..
αναπνέουν πάνω στα στήθη χωμάτινων αντίο.
Αφήνω αισθήσεις...
πηγη που αναβλύζει άμμο και αέρα στης αποπνικτικής
ερήμου το σοκάκι.
Αφήνω δάκρυ...
απαλά , απάνω σε σβηστά κεριά της τροχοφόρας νιότης μου..
Νόιώθω υπέρτατο ον , να σιγοφέρνει στην αυλή του
επίγειου νεκρού αγγιγματός μου.
Αφήνω αίμα..
να πετάξει μακρυά..
στης βαλτωμένης λήθης μου τον ώμο να καθήσει..
Αφήνω εμένα...
κήτος , σε λαοθάλασσα που τη σκεπάζει δίχτυ.
Μονάχα οι κόρες των ματιών απέχουν ,
στέκουν , πάνω σε δέντρα..
Καρποφορούν τη διαφθορά του πλήθους..
Δραματική σχολή , ανευ λέξεων ..
Το στόμα έμεινε πίσω..
''ΔΕ ΒΛΕΠΩ'' αναγγέλει στις αχόρταγες φιγούρες..
Ηψυχή τώρα μονάχα βρέχει..
και η ματιά στης καταιγίδας την ορμή χάθηκε ,
ανάμεσα στα φύλλα..!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2007