Αστόρια

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=georgia][color=black]Όλοι νεκροί εκατόφυλλοι
σχεδόν επάνω οι ήλιοι προβλήτες
με τρυφερά εμβατήρια τους, να παίζεις το ρόλο του παιδιού..

Μοσχομυρίζουν κάτι τραγούδια..
Όλοι νεκροί..
Κρέμεται σ’ ένα μπαλκόνι το ύφασμα του γαλανού -
Απρίλης χρόνος

μ΄ ένα ραβδάκι..
Τι προσμένεις να δεις σα το κουνάει και το χτυπά
σ’ εκείνο πάνω το καφετί , το σκουριασμένο το ποδήλατο
Ξακρίζει ανάσες απ’ τις νεφιές, εδώ απέναντι στις κρύες βιτρίνες
στη χαλασμένη ρόδα του η μπροστινή
ως κοιτάς μου , σαν της ελπίδος το αντιγύρισμα
Αστόρια ‘ κι οι φωνές
διδάσκουν κάτι υπαίθρια ζευγαράκια
η σάρκα στη σάρκα της ερήμου κιόλο φωνές τριγύρω..
Να υπάρχει μόνο το χρέος του ανθρώπου ;
Κι αυτό, ελάχιστα λυρικό..
Το μαγικό , το καρπισμένο μ’ ίδρωτα συναίσθημα-
Τι προσμένεις στη πλαστική καρέκλα, καλλυντικός του γύρω κόσμου σου
μι’ άφραστη νίκη του Ολόκληρου ενάντια
στην πίστη σου, που ημέρεψε με χίλιους τρόπους ξενικούς :
Τι αγωνία … Τι αγωνία…!

Ο σκοταδένιος όγκος κι απλώνει αγκομαχώντας
τρώγει. Mα , δεν του φτάνουνε ‘ ψιχάλες γκρίζες τα πουλιά
λεύτεροι σκλάβοι των φτερών τους, σαν εσένα
σα βασιλιάς , πίνεις , κάθεσαι ‘ξω απ’ το μπαρμπέρικο.
Γύρω ανατολές, στη μέση να χοχλάζει η ημέρα ,
ταμένη σε κάποια Υπεραγία
κατάρα δίστομη κι ο κρότος των θαυμάτων ο ανεπαίσθητος
ο παντρεμένος νιάτα, τι έξοχα που οδύρεται
εδώ κι εκεί στα όμορφα λημέρια
που κρύφτηκες κι έχεις καιρό πολύ
τι προσμένεις να δεις
το φεγγερό τ’ ακάνθινο στεφάνι
το καταστάλαγμα τραγουδιού εκατόφυλλου
σα βιαστικά και ηδονικά την πλήξη σου κεντρίζει
κι εξάγει εικόνες , σκέψεις κι άλλα
δικαίωση κι υποταγή
που ενάρετα φυλάς πατρίδα
στο κάδρο εκεί. Στο κάδρο, μη τυχόν και υποφέρει απ’ έξω..[/font][/color]


{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2007