αδημονώ

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σε όλους και καλή ανάσταση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

παρατηρώ. Αιώνα τον αιώνα, πόντο τον πόντο
οι στεριές μετακινούνται προς τη θάλασσα
σαν από ένστικτο, θαρρείς ,σαν από ανάγκη
πειθαναγκάζοντας τις στέρεές τους σάρκες
να απεκδυθούν την άνυδρή τους φύση
και να ντυθούν την πράσινη πανίδα του βυθού.

Έτσι εξηγείται πως, σε ώρες νηνεμίας άκρατης
κάτω απ’ τα πράσινα αβαθή νερά,
μπορεί το βλέμμα μου και διακρίνει
δρόμους αμαξιτούς, λιμένες ποντισμένους
δίχως να απορώ: τι χρεία έχει ένα λιμάνι
ή ένας δρόμος μες τη θάλασσα.

αδημονώ. Υπάρχει ελπίδα, λοιπόν, να δω
κάποια στιγμή, κάτω απ’ το παραθύρι μου,
το πέλαος;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2007