To perspectum και το πώς (;)

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Συνέχεια από ΕΚΙ.. ΕΚΙ και CHRISTOS P.. κοπιάστε με τις πένες σας!!! Κερνάω σήμερα!!! -πολύ γρήγορο τούτο (σφαίρα).. συμπαθάτε με-

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εν αρχή.. μα και εν τέλει.. ό,τι θέλει το κοπέλι!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------
Με ονόμασαν Μαρία.. κι έχω τόση ελευθερία
Όση έχουν και οι γλάροι.. να πετούν ως το φεγγάρι...

Χίλιους έχω αντέξει πόνους.. για τους δύο.. για τους μόνους
Και η διδαχή η τόση.. έμελλε να με λυτρώσει...

Άντρες γνώρισα χιλιάδες.. σε βουνά.. σε πεδιάδες
Κι έμενα στο τέλος μόνη.. το πιο άχρηστό τους πιόνι...

Μύριες βρήκα καταιγίδες.. και τις έκαμα ελπίδες
Έκαμα νερό το χιόνι.. κι έπινα σαν ήμουν μόνη...

Το αίμα έκαμα κρασί μου.. κι έπινα με την ψυχή μου
Κάθε πόνος.. και χαρά μου.. κάθε αγάπη.. συντροφιά μου...

Τίποτε δεν λησμονάω.. έχω μάθει κι εκτιμάω
Της ζωής τις εμπειρίες.. του κορμιού τις αμαρτίες...

Μα στο τέλος μένει πάντα.. της ψυχής μόνη η μπάντα
Για να παίξεις στην ορχήστρα.. άσε κάτω τη σφυρίχτρα...

Θέλω νότες να μ' αγγίζουν.. στίχοι να με υπνωτίζουν
Ένα σώμα δεν μου λείπει.. μόνο της καρδιάς δυο χτύποι...


4-4-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2007