Αυτή τη νύχτα Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος Αφιερωμενο στην Αννουλα μας που εχει ενα καλο λογο για ολους! Να 'σαι καλα... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αυτή η νύχτα μου μοιάζει υπέροχη.
Το φεγγάρι ολόγιομο σαν μια κονκάρδα από πάγο,
τα αστέρια να τρεμοσβήνουν ονειρευόμενα
έναν εξόριστο κι αλήτη ουρανό,
το σκοτάδι να μ' αγκαλιάζει τρυφερά
όπως σκεπάζει μια μάνα το παιδί της
μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα
γνωρίζοντας ότι μπορεί να ξεσκεπάστηκε
απ' τις ζεστές κουβέρτες.
Κάπου κάπου κάποιοι αδέσποτοι ήχοι να φτάνουν στ' αφτιά μου
υπολείμματα μακρινών ανθρώπινων συνομιλιών
μου υπενθυμίζουν ότι μέσα στην πιο ατέρμονη σιωπή
η ανθρώπινη φύση αφιερώνεται σε ανέξοδες συζητήσεις
προσπαθώντας να βεβηλώσει την ιερότητα
των αθάνατων στιγμών που δεν φυλακίζονται σε λέξεις.
Τι μαγεία! Ένα αστέρι μόλις εγκατέλειψε τον ουρανό
και μέσα στην ψυχή μου αναζητεί μια ευχή να πραγματοποιήσει
για να με ανταμείψει που στέκομαι μαζί του
στη νύχτα αυτή της μεγάλης του εξόδου του
από το βασίλειο τ' ουρανού.
Πόσο ταυτίστηκα με το απροσκύνητο αστέρι τούτο
που εγκατέλειψε την ομοιομορφία της ζωής του,
που αρνήθηκε να είναι ένας απλός κομπάρσος του φεγγαριού
και επέλεξε να πεθάνει για να ζήσει για λίγες στιγμές
την δική του μοναδικότητα στα μάτια του κόσμου.
Και τα κατάφερε! Όταν ένα αστέρι πέφτει
η ομορφιά του είναι τόση μεγάλη
που ο παρατηρητής ξεχνάει για λίγο το φεγγάρι
και στρέφει όλη του την προσοχή σε αυτό.
Γνωρίζει καλά πως μόνο πεθαίνοντας
επιχειρώντας το μεγάλο άλμα προς τους αθάνατους ουρανούς
θα προσεγγίσει τα βλέμματα.
ευχές θα γεννηθούν στις ανθρώπινες ψυχές
και οι ελπίδες για την πραγματοποίηση τους θα δώσουν νόημα
στην προσπάθεια τους για την επίτευξη
των πρόσκαιρων και αθάνατων ονείρων τους.
Έτσι το αστέρι χωρίς να επιθυμεί συμπόνια ή οίκτο
αφήνεται ευτυχισμένο στους αχανείς διαδρόμους
του αδηφάγου κενού
Αντικρίζοντας την πορεία του το ζήλεψα πραγματικά
Αν μπορούσα να επιλέξω μοίρα άλλη
αστεράκι θα ήθελα να γίνω
σε μια ξεχασμένη γωνία τ' ουρανού.
Ναι αυτό θα θελα να γίνω,
να με κάνει ο Θεός αστέρι
και γω να πασχίζω να ξεπεράσω με ομορφιά και χάρη το φεγγάρι.
Να παλεύω επί αιώνες σε αυτή την άνιση μάχη
και σαν δεν έβρισκα άλλη τρόπο νίκης
να χαριστώ με χαρά στο θάνατο και την ώρα που χάνομαι
να φωνάξω στον φωτεινό μονάρχη «σε νίκησα»
κι ύστερα να γίνω μια φωτεινή γραμμή
που να ενώνει τον ουρανό με την γη
και να αναπαυθώ στις καρδιές αυτών που
ακόμα εύχονται ένα καλύτερο κόσμο!
Μετέωρος ʼγγελος
Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2004 |