Του Χάρου το ζεϊμπέκικο (ποίημα)

Δημιουργός: elena351, ΕΛΕΝΑ Λ.

Γιά τον Μιχάλη πού έφυγε παίζοντας μπουζούκι και τραγουδώντας νικητής της μουσικής,νικημένος από τήν ανίατη νόσο....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άβυσσος είναι η ψυχή μου
όπως του Άδη τα στενά
μ᾽ ευαίσθητα όμως σημεία
πού όλα έμειναν κενά !

Τήν λύτρωση ζητάω ν᾽εύρω
να ξεκουράσω το κορμί μου
τοὐς πόνους και τις λύπες της
πού επήρε από την ζωή μου !

Ψυχή μου μήν αγανακτάς
και μού παραπονιέσαι
λίγος θα είναι ο καιρός
πού εσύ θα τυραννιέσαι !

Παραγγελιά στον Χάροντα
θα στείλω εγώ γιά νά᾽ ρθει
το πώς πεθαίνουν οι δυνατοί
πρέπει κι αυτός να μάθει !

Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο
θέλω γιά να χορέψω
ν᾽αλαφιαστεί ο Χάροντας
κι εγώ να τον παιδέψω !

Λουλούδια αυτός να μού πετά
σαν κάνω τις στροφές μου
Χάρε άν είσαι έτοιμος
σταμάτα με και πές μου !

Μα παλαμάκια ο Χάροντας
αρχίζει να χτυπάει........
σαστίζει με το θράσος μου
γυρνά και μ᾽ ερωτάει !

Είναι η ψυχή σου έτοιμη
να μέ ακολουθήσεις???
και της ζωής τα αγαθά
πίσω σου να τ᾽αφήσεις !

Χάρε η ψυχή κουράστηκε
από κακία και ψέμα
εδώ και τώρα Χάρε μου
θέλει να δώσεις τέρμα !

Δέν θα πονέσει κανένας τους
κι όποιος και να με κλάψει
στοίχημα την επόμενη
θα μ᾽ έχουν πιά ξεγράψει !

Χόρεψε εσύ τήν ζεϊμπεκιά
γιά να τήν απολαύσω
πρώτη φορά θνητός στη γή
με κάνει για να κλάψω !

Αυτά είπε ο Χάροντας
κι εμένα συνοδεύει
με τήν ψυχή μου αγκαλιά
στόν Άδη πρίν κατέβει !!

Είναι κρίμα να φεύγουν τόσο νέοι....Μιχάλη δέν θα ξεχαστείς ποτέ!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2007