Aπουσία

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Aπουσία</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Aπουσία</b><p>Δημιουργός: MARGARITA<p><i> Καλημέρα στιχοπερπατητές...όλα καλά</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[I]Ορκίζομαι να μη θυμηθώ κανέναν από τους λίγους <br />
φθόγγους που μολόγησες σε σένα, για να σε ζωγραφίσω. <br />
Δεν πληρώνομαι. Θέλω να σε χρωματίσω όπως σε γνώρισα. <br />
Θέλω να σε ζωγραφίσει η ψυχή μου. Έτσι όπως εκείνη σε γνώρισε. <br />
Έτσι όπως εκείνη σε αγάπησε. Θα σε φωνάζω απουσία. <br />
Αγαπημένη μου απουσία. Γιατί αυτό είσαι. Αγαπημένος.<br />
Σε ηλικία που ψάχνεις, που αναζητάς τα χαρακτηριστικά σου <br />
γνωρίσματα, την ύπαρξη σου, η ιστορία γράφει σημαδεύοντας σε. <br />
Ένα παιδί μόνο που μεγαλώνει βιαστικά. <br />
Εμπιστοσύνη-δυσπιστία, σταθερότητα-αστάθεια, ευχαρίστηση-πόνος, <br />
ανταμοιβή- τιμωρία. Συγκρούσεις χωρίς λύση. <br />
Η μυστικότητα και η μοναξιά σε θέλγουν. <br />
Οι κρυψώνες γίνονται λαγούμια. Γεμίζουν με βάσανο. Αιχμαλωσία ψυχής. <br />
Λένε πως το βάσανο της ψυχής απλώνεται σε όλο το κορμί. Είναι αλήθεια; <br />
Κανείς δεν πρέπει να μάθει πόσο πονάς. Παγώνεις τον χρόνο. <br />
Παγώνεις τις προσδοκίες. Παγώνεις τις επιθυμίες. Παγώνεις στο χώρο.<br />
Η μοναξιά γίνεται πιστός σύντροφος. Φίλος μακρόχρονης βασανιστικής σχέσης.<br />
Δεσμευμένα τα νοιώθω. Δεσμευμένα τα θέλω. Επιτρέπονται τα πρέπει. <br />
Τα αισθάνομαι σε γεμίζουν ενοχές. Ολόκληρος σπηλιές και ένας Μινώταυρος <br />
να κατοικεί μέσα σου. Αναζητάς σιωπές στιγμής, σιωπές καθαρού χώρου, <br />
καθαρού χρόνου και γίνεσαι απλός παρατηρητής.<br />
Δεν ξελαφρώνει το φορτίο, το κουβαλάς. Κουβαλάς την προσπάθεια για αλλαγή. <br />
Κουβαλάς την αντοχή στη στέρηση. Κουβαλάς αμυντικούς μηχανισμούς. <br />
Στέκεις πολύ κοντά στο καθρέφτη σου. Τόσο κοντά που δεν μπορείς <br />
να δεις την αντανάκλαση σου. Δεν μπορείς να δεις το είδωλο σου.<br />
Το αρμολόι της ψυχής σου καλά κρατεί. Τραυματίζεσαι. <br />
Τα θέλω σου γίνονται τέρατα που σε γονατίζουν. Τα μπορώ σου ψίχουλα <br />
που ψάχνεις. Η αγκαλιά σου κλαίει. Τα δάχτυλα σου κλαίνε. <br />
Τα νιώθω σου σατανάδες που σε βασανίζουν. Στρείδι είσαι πια.<br />
Όστρακο είσαι πια. Ένα όστρακο όμορφο, πονεμένο. <br />
Ένα όστρακο η ψυχή σου. Είσαι θηρευτής και θήραμα. <br />
Όμηρος, αιχμάλωτος των συνεχών αναζητήσεων σου. <br />
Ανήμπορος να τρέξεις τους νέους δρόμους σου. Να τους ανακαλύψεις. <br />
Παγιδευμένος σε ότι σε πόνεσε.<br />
Η ιπποδύναμη της ψυχικής μηχανής να πνίγεις τα αισθάνομαι, να μένεις <br />
πιστός στα πρέπει, μα να γεύεσαι τα θέλω δεν φθάνει και αυτό μπερδεύει τον νου. <br />
Βάζεις αρχές. Φτιάχνεις νήματα να κινείσαι. Νιώθεις με το νου και σκέπτεσαι με τη ψυχή. <br />
Αδύναμος ή δυνατός; Δεν ξέρω. Εσύ ξέρεις. Για μένα πλάσμα σε συνεχή σύγκρουση. <br />
άνθρωπος σε συνεχή σύγκρουση με τον χώρο και τον χρόνο. άνθρωπος που θέλει <br />
με τη διάνοια να ερμηνεύσει την ψυχή. Πώς να εξηγήσεις κάτι που δεν βλέπεις. <br />
Δεν τα καταφέρνεις καλά. Παλιώνεις εσένα, παλιώνεις άλλους, φθείρεις και φθείρεσαι.<br />
Γεμίζεις θυμό, οργή, πόνο, θλίψη. Κουράζεσαι γρήγορα. Κουράζεις γρήγορα. <br />
Είσαι πιασμένος στους δικούς σου ιστούς πριν εγκαταλειφθείς. <br />
Πριν εγκαταλείψεις. Ένας οργισμένος μοναχικός. Ένας μοναχικός άνδρας. <br />
Αυτός είσαι!!!! Ναι!!!!!!!! μην τρομάζεις αυτός είσαι και σ αγαπάω!!!!!!!!!!<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2007</td><td valign=top></td></table><br />