σκέψεις ενδότερες

Δημιουργός: χρήστος

λυπάμαι πολύ που δεν έχω χρόνο να σας διαβάζω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πλάσματα. Αέρινες μορφές που ντύθηκαν το άυλον
φυσούν μέσα μου τους διπλούς αυλούς τους
κι οι μουσικές οι άηχες που γεννιούνται
σαν να υπνωτίζουν , σαν να συντηρούν την επανάπαυση
την ώρα που το δωμάτιο κατακλύζεται από ύμνους σκιών
και μετατρέπεται σε θέρετρο παραθαλάσσιων ανέμων.

Διστάζω. Όλα όσα φοβάμαι, τις νύχτες ανασταίνονται
φορώντας προσωπεία νεανικά, χρυσά ,
φτιαγμένα από σφυρήλατες φιλοδοξίες
έτσι που να ομοιάζουν με τα χαμένα μου όνειρα
κι έρχονται κι επανέρχονται βασανιστικά
και πάλι, και ξανά και κάθε νύχτα
όλα εκείνα που ποθούσα χρόνια να γευτώ.

δε μεμψιμοιρώ, έχοντας πλήρη επίγνωση
πως η μεμψιμοιρία δεν ταιριάζει διόλου
σε ανθρώπους που έφτασαν κάποτε
μόλις μια ανάσα από το θάνατο.
ντυμένος στην πολυτέλεια της ταπεινότητας,
υποκλίνομαι –όπως αρμόζει - στη δύναμη του νου,
και στης ψυχής το μάχιμον,
προπηλακίζοντας σαρδόνια χαμόγελα
και πυρπολώντας τις επάρσεις των ανθρώπων…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2007