Μονοκραυγή

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]ΜΟΝΟΚΡΑΥΓΗ


Θέλω να προσκυνήσω, μ’ ένα χλωμό φεγγάρι
όπως βαρούν τα τύμπανα, στους ήχους της καρδιάς
μιας χορωδίας φλόγα, να ‘μαι χορδή που σπάει
κι όλα τ’ αστέρια να ‘χουνε, το χρώμα της φωτιάς

θέλω η ζωή να στάζεται, στάλες απ’ τ’ άγγιγμά σου
με τ’ αλμυρά χαστούκια της, δάκρυα να μετράει
όπως τ’ αμπάρια σχίζονται, στα μακρινά πελάγη
και τα πανιά κυκλώνουνε το πλοίο και πετάει

απ’ τον πλανήτη που ‘φτασα, τα μάτια σου δεν έχω
κι η μουσική ακούγεται, στέρφα μονοκραυγή
φίλα με κι έτσι μίλα με, έλα κι αγάπησέ με
λυσ’ τα μαλλιά σου, να ‘ρθουνε άγγελοι και Θεοί

αχ πριγκιπέσα να ‘νιωθε, το βλέμμα σου ο Βαρδάρης
τα μακρινά χιλιόμετρα, να ‘ταν μια σπιθαμή
κι απ’ τα φτερά εν’ αγέρι, να ‘ρχοταν να σε πάρει
στους μυθικούς ορίζοντες, που ‘καμα προσευχή

αχ πριγκιπέσα γύρεψα, το μίσχο των χειλιών σου
λουλούδι μου πανέμορφο, παρθένο μου πουλί
κι αν τη ζωή μου ζήλεψα, να δώσω στη ζωή σου
με πλάνεψε ο Έρωτας κι επέστρεψα στη Γη

απ’ τον πλανήτη που ‘φτασα, τα μάτια σου δεν έχω
κι η μουσική ακούγεται, στέρφα μονοκραυγή
φίλα με κι έτσι μίλα με, έλα κι αγάπησέ με
λυσ’ τα μαλλιά σου, να ‘ρθουνε άγγελοι και Θεοί.


γιώργος_κ[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2007