Παρακαταθήκη

Δημιουργός: Oblivion land, Ειρήνη

(γραμμένο στα νιάτα μου, μ' αφέλεια...)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βασίλη,
δυο μέρες πριν να φύγεις για ταξίδι,
μας κάλεσες τριγύρω και μας είπες:
"Στο φάκελο που βλέπετε,
κλεισμένη για τους φίλους μου διαθήκη γραμμένη,
να ανοιχτεί σαν λείψω αγαπημένοι".

Κι εσύ Βασίλη,
απόφαση το πήρες και του δίνεις
παρέα με τον μαύρο καβαλάρη
στη χώρα της ανάπαψης να μείνεις,
και φύλλο-φύλλο τα όνειρά σου να μαδάς.

Κι εμείς οι φίλοι,
τίμια κλάψαμε τριγύρω μια βδομάδα,
σαν γιος σταθήκαμε στη δόλια σου τη μάνα,
τσοντάραμε στο στέφανο ακόμα,
και νάμαστε στην πόρτα σου μπροστά.

Ορμάμε,
την κλειδωνιά του συρταριού σου σπάμε,
τον φάκελο αρπάζουμε από μέσα
κι αμίλητοι διαβάζουμε αυτά, τα όσα γράφεις.

Φτωχέ Βασίλη...
μας είχες φτιάξει μια καρδιά ζωγραφισμένη
σε ροζ χαρτί, και πάνω της γραμμένη
η παρακαταθήκη σου σε μας.

Πώς ν' αγαπάμε,
τον ψεύτη, τον δειλό να συγχωράμε,
την τίμια αλήθεια να τιμάμε,
μα για μια δεκάρα πουθενά...
και την πετάμε.

Αλλά Βασίλη, στ' ορκίζομαι αδερφέ μου
απόρησα πώς γίνεται κι η μνήμη
να σβήνει των ανθρώπων μονομιάς.

Γιατί Βασίλη,
η αληθινή κι η ψεύτικη καρδιά σου,
η μια νεκρή κι η άλλη ξεσκισμένη,
η άγια η γραφή σου πεταμένη
στην σκόνη να την τρων οι ποντικοί.

Γιατί οι φίλοι,
δεν μάθαμε ποτέ πώς ν' αγαπάμε,
στο χρήμα και την πίστη ξεπουλάμε
κι έμεινες μόνος, ξοπίσω, φουκαρά.

Γιατί Βασίλη,
σαν έφυγες στις 20 τ' Απρίλη
επίστεψες στ' αλήθεια πως οι φίλοι
είχαν ανάγκη, έστω, μια χάρτινη καρδιά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-06-2007