Το παραμύθι του Αίολου

Δημιουργός: Grisio

σε όσους αρέσουνε τα παραμύθια... θα τους πω μιαν αλήθεια... και σε όσους αρέσουν οι αλήθειες... θα τους πω ένα παραμύθι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Το παραμύθι του Αίολου[/B]

Ο Αίολος με το ασκί
που 'ναι γεμάτο ανέμους
μιλά, κι ακούνε οι βοσκοί
για μας τους δυο, τους ξένους

Λέει για χίλιες θύελλες
και για δοκιμασίες
μπουρίνια, μπόρες πάμπολλες
ανέμων ιστορίες

Πως πρώτα αφήνει τον βοριά
αυτήν την τραμουντάνα
κι οι δυο στο κρύο την νυχτιά
ν' ακούμε την καμπάνα

Μετά μας στέλνει ζέφυρο
τον ξακουστό πονέντε
που δεν αφήνει λάφυρο
τους το 'πε... βεραμέντε.

Ο λαίλαπος σα τέλειωσε
μας στέλνει τον λεβάντε
ο Απηλιώτης διέβρωσε
σ' έναν ρυθμό αντάντε

Ένα τραγούδι γλύκανε
πανέμορφη καντάδα
μπουρίνια τότε βγήκανε
μετά κι η σοροκάδα.

Για λίγο μας λυπήθηκε
κι άφησε τον λίβα
γαρμπής καρδιές αρνήθηκε
κι έκαψε την καλύβα

Ραγάνι μέσα στις καρδιές
ο ξακουστός καικίας
γραίγος που αφήνει ευωδιές
αίσθηματ' αδικίας

Χαϊδεύει ο Σκίρων τα μαλλιά
πρύμο το μαϊστράλι
για μια στιγμή γλυκά φιλιά
Αργέστης στ' ακρογιάλι.

Στο τέλος βγαίνει η όστρια
νοτιάς για τ' όνειρα μας
της ιστορίας γνώστρια
βοηθός στα οχυρά μας

Ο Αίολος με το ασκί
που 'ναι γεμάτο ανέμους
μιλά κι ακούνε οι βοσκοί
για μας τους δυο, τους ξένους[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2007