Το πέτρινο σπίτι

Δημιουργός: druGirl13

Στον παππού μου..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][I]Πέρασαν χρόνια μα ήταν σαν χθες
τότε που με πήρες απ'το χέρι
και μου'δειξες τον κόσμο
Παιδί εγώ, μικρό, άπειρο
Άκουγα ιστορίες δικές σου
παραμύθια που υμνούσαν την αγάπη, την φιλία,
την ζωή..

Θυμάμαι τις μυριάδες βόλτες
Στην θάλασσα, μου'δειχνες τους γλάρους
και ξάφνου εξιστορούσες στιγμές απ'την πολυτάραχη ζωή τους
Λες και ήξερες.
Λες και τους ζήλευες.
Γιατί είχαν φτερά και πετούσαν ψηλά στον ουρανό.
Στο βουνό, το πέτρινο σπίτι στην πλατεία
το γεμάτο αναμνήσεις
Εκεί που το παρελθόν συνάντησε το παρόν και έγινε ένα με το μέλλον

Τα χρόνια πέρασαν
Το παιδί που κάποτε κρατούσες στα δυνατά σου χέρια έμαθε πια να στηρίζεται στα δικά του πόδια
Όλες οι ιστορίες έχουν ένα τέλος, λένε
Είτε ευχάριστο, είτε δυσάρεστο
Πάντως πάντοτε τελειώνουν
Έτσι και οι δικές μας..

Τώρα πια ιστορίες θ'ακούγονται μονάχα στα όνειρά μου
γιατί εκεί εσύ πάντοτε θα κατοικείς
Το ξέρω, είπα δεν θα κλάψω
μα οι αναμνήσεις είναι που δεν μ'αφήνουν
Ξεχειλίζουν στα μάτια μου κάποιες παλιές ευχάριστες στιγμές
Γιατί εσύ φεύγεις..

Όμως δεν θα ξεχαστείς
Θα ζεις πάντοτε μέσα μου χαρίζοντάς μου λίγη απ'την δύναμη και το θάρρος σου
Θα γεμίζεις με την επιβλητική σου παρουσία το πέτρινο σπίτι
Η φωνή σου θ'ακούγεται στα λόγια των ανθρώπων που σ'αγάπησαν και καρπώθηκαν την δική σου αγάπη
Των ανθρώπων που μένουν πίσω
μα που ποτέ δεν ξεχνούν
Ποτέ..

Θεε μου,
σ'ευχαριστώ που μας τον δάνεισες..[/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2007