Τώρα που πονώ

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Το σπίτι, μία τρώγλη ήτανε σωστή
τέσσερεις τοίχοι πού’ χανε φτιαχτεί με πλίνθους
βουνίσια ξύλα είχαν βάλει στη σκεπή
για κάθισμα μια τάβλα πάνω σε δυο λίθους

μέσα ξεχώριζαν οι πλίνθοι καθαρά
απ’ έξω η βροχή σοφάντισε με χώμα
στο χωματένιο δάπεδο ξύλα ξερά
δύο κρεβάτια στέριωναν που είχαν στρώμα,

γεμάτο από το χορτάρι του βουνού.
Ο κήπος ήτανε και αποχωρητήριο,
το αμυδρό το φως μιας λάμπας που και που
έριχνε λίγο φως στης φτώχιας το μαρτύριο

δύο γυναίκες μόνες μένανε εκεί
-όλο μπαλώματα το φόρεμα της μάνας-
φιλόξενες από την πρώτη τη στιγμή,
αν και το φαγητό θα το’ βλεπαν σαν θαύμα

τώρα γιατί η σκέψη μ’ έφερε εδώ;
μα δύο μέρες ψάχνω για να βρω μια λύση
που να με κάνει για να πάψω να πονώ
να φοβηθεί ο πόνος και να με αφήσει

δυο μέρες τώρα ψάχνω αλλά δεν μπορώ
ούτε στιγμή από τη σκέψη να την βγάλω
στον εαυτό μου όμως δεν το συγχωρώ
γι’ αυτό που θέλω να πληγώσω κάποιον άλλο

θα έχουν δίκιο να με βγάλουνε τρελό
αλλά προδότη δεν θα με ειπεί κανένας
ίσως εκεί αν πάω εξιλεωθώ
σε μία τρώγλη, κι’ όλα τ’ άλλα περασμένα[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2007