Το εγγόνι

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

..από τα σβησμένα....λαογραφικές ανησυχίες...μέραα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=georgia][color=black]Έξι νυφάδες κάθονται στη σάλα,
έξι χρυσόψαρα , θαρρείς , μέσα στη γυάλα.
Πέντε αδερφοί τα μαύρα έχουν φορέσει,
γύρω από φέρετρο φτηνό , που είναι στη μέση.

Κλαίει η Καλλιόπη, δίπλα από τη Λίνα.
Και με λυγμούς μιλά η Μερόπη με την Ντίνα.
Έχει η Γιούλη τα μακριά μαλλιά της λύσει,
μα η ξανθή Χρύσα , σιωπηλή , έχει καθίσει.

Κλαίει ο Μίμης , δίπλα , απ’ τον Αντώνη.
Και με λυγμούς μιλά ο Ευθύμης με τον Χρόνη.
Να ο Βαγγέλης τώρα στρίβει το μουστάκι
κι ο Φώτης παίζει , με μικρό ποδηλατάκι.

Τριγύρω σόι – γείτονες , ασκέρι..
Συρμός μερμήγκων , που φιλούνε τους στο χέρι .
Κιε στην αυλή γατιά, π’ ανάθεμά τα,
τρων’ ψαροκόκαλα και γλύφουνε τα πιάτα.

- Αυτή δεν ήταν πεθερά , μόνε μητέρα ,
νύφη δε μ’ έκραζε ποτέ , μα περιστέρα !
Μ’ είχε παντού μη στάξει και μη βρέξει
κι όπου τη ζήταγα , αυτή ευθύς να τρέξει.

- Αυτή δεν ήταν πεθερά , μόνε μητέρα,
νύφη δε μ’ έκραζε ποτέ , μα περιστέρα!
Μου ψώνιζε τα πάντα απ’ το παζάρι
κι όλο μου γέμιζε το άδειο μου κελάρι.

- Αυτή δεν ήταν πεθερά , μόνε μητέρα ,
νύφη δε μ’ έκραζε ποτέ , μα περιστέρα!
Μου εμαγείρευε , συγύριζέ μου σπίτι
κιε ψέλναμε μαζί απ’ τον γυναικωνίτη.

- Αυτή δεν ήταν πεθερά , μόνε μητέρα,
νύφη δε μ’ έκραζε ποτέ , μα περιστέρα!
Μου έκανε φασίνα τα χαλιά μου
κι όλα τα ρούχα κι όλα τ’ άσπρα τα κοφτά μου.

- Αυτή δεν ήταν πεθερά , μόνε μητέρα,
νύφη δε μ’ έκραζε ποτέ , μα περιστέρα!
Όποτ’ αρρώσταινα , στεκόταν στο πλευρό μου
κιε πάντα φύλακας πιστός και άγγελος μου

- Εσύ δεν ήσουν πεθερά, μόνε μητέρα,
νύφη δεν μ’ έκραξες ποτέ , μα θυγατέρα…
Μας πήρες κάτω από τα δυνατά φτερά σου
στο γιό μου γύρισες τα λίγα υπάρχοντά σου.
…
…

Πέντε νυφάδες κάθονται στη σάλα,
σα πέντε σφήκες σε ελιάς , ζόρια κουφάλα..
Πέντε αδερφοί που μαύρα έχουν διαλέξει,
τώρα ένα φέρετρο λευκό λείπει απ’ τη μέση.

Κλαίει η Λίνα, δίπλα , απ΄την Καλλιόπη.
Και με λυγμούς μιλά η Ντίνα στη Μερόπη.
Έχει η Γιούλη τα μαλλιά , τώρα μαζώξει.
Τη Χρύσα όλες τους μαζί , την έχουν διώξει.

Κλαίει ο Αντώνης , δίπλα , από τον Μίμη.
Και με λυγμούς μιλάει ο Χρόνης στον Ευθύμη.
Φόρτωσε κι ο Βαγγέλης τώρα στο καμιόνι,
τον Φώτη τ’ ορφανό παιδί……
……το μόνο εγγόνι …[/font][/color]

{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2007