Νεκροφάνεια 2

Δημιουργός: free falling

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φεύγουν όλοι σιγά σιγά
άκου τα λουστρίνια τους πως τρίζουν στα χαλίκια
πλάκα έχει, είναι κάμποσοι
αν κρίνω απ'τα βήματά τους
σε λίγο βέβαια θα γίνει ησυχία
θα γυρίσω λίγο πλευρό
και θα την πέσω

όσο και να τεντώσω το χέρι μου
δεν το βρίσκω
το ξέχασαν να πάρει το νεσεσέρ
και δε θα πλύνω τα δόντια μου πριν πέσω

και με τ'άλλο ψαχούλεψα τις τσέπες μου
πάλι ξέχασα το κινητό μου
να το κλείσω πριν κοιμηθώ

το πρωί θα'ρθει
και θα ξυπνήσω μου φαίνεται
απ'τη ζέστη που ρουφάει το χώμα
ελπίζω να χαράξουν τα γράμματα βαθιά
να περνάνε γενικώς τα μηνύματα
να παίρνω χαμπάρι τι γίνεται
να μη βαριέμαι

ποιος το σκέφτηκε έτσι το πράμα
σπονδυλωτά να εξελίσσονται τα πάντα
και στο τέλος να σε υποχρεώνουνε
σε ακινησία ανάσκελα
εμένα που πάντοτε κοιμόμουν μπρούμυτα
και δεν ξύπναγα ποτέ στην ίδια στάση

και ξεκινάει κι άλλη στροφή
μέχρι που δεν ξέρω
τι θα γίνει δηλαδή αν θελήσω να γυρίσω
αν δεν έχω τελειώσει τις δουλειές μου
αν δεν απάντησα σε όλα τα μηνύματα
κι αν δεν είπα όσα έμεναν να πω
αν κάποιοι θέλανε να μου μιλήσουν λίγο ακόμα
για κάτι δικό μου που ίσως τους βασάνιζε

με τη σιωπή επιβάλλεσαι
με τον έναν ή τον άλλο τρόπο
απορούν όλοι για κάποιον καιρό
αλλά στο τέλος το παίρνουν απόφαση
πως η σιωπή αυτή είναι ανίκητη
και δεν θα κοιτάξει πίσω ποτέ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2007